Ιστορίες της Νύχτας

"Τα σημάδια που δεν είδα"

Απόψε θέλω να γράψω για ν' αποδεσμεύσω αναμνήσεις από σένα, θέλω να ξεκλειδώσω το σεντούκι του μυαλού και να σβήσω την κάθε μου σκέψη που σ' ακολουθεί κι ίσως τα καταφέρω. Δεν θα τη μακιγιάρω, δεν θα τη στολίσω, ούτε θα της φορέσω χαμόγελα  όπως κάνω συνήθως, για να παραμένεις πάλι εδώ.
Θέλω ν’ αφήσω την αλήθεια να περπατήσει ξυπόλυτη πάνω στα ερείπια που άφησες, να ματώσω για τελευταία φορά, να νοιώσω το είναι μου να διαλύεται να ταξινομήσω τα γεγονότα, μήπως και πάρω απαντήσεις. Καταλαβαίνω ότι η δική μου εξήγηση δεν είναι αρκετή και δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τη δική σου, το κάνω όμως για να επιτρέψω
στον εαυτόν μου να  συμφιλιωθεί με τη μάταιη αναζήτηση αιτιών και λόγων.

Απόψε αισθάνομαι περισσότερο αποφασισμένη ν' απεξαρτηθώ από τ' αναπάντητα γιατί και τα ξεφτισμένα ίσως, που η αμάθητη σε υπεκφυγές, συνείδηση μου αδυνατεί
ν' απομακρύνει.

Καθισμένη  σ´ ένα παράθυρο που βλέπει μπροστά στον δρόμο, λίγα μέτρα από το μικρό μας παρκάκι, το χέρι μου αφήνεται στο ταλαιπωρημένο χαρτί και με το μολύβι της ψυχής, οι λέξεις μου καταγράφουν σκέψεις, αισθήματα, γεγονότα και φωτογραφίζουν μνήμες, μέσ' από τη δίχρονη διαδρομή της σχέσης και της αγάπης μας. 
Ακόμα προσπαθώ ν' ανακαλύψω και να μαντέψω, εκείνα τα σημάδια που δεν είδα, 
που δεν αντιλήφθηκα, που μου ξέφυγαν και σ’ απομάκρυναν από μένα. Οι μέρες μας κυλούσαν όμορφα, γεμάτες χαρά, γέλιο, έρωτα, γεμάτες αγάπη. Ένοιωθα ευτυχισμένη, κάθε μέρα γέμιζα την ψυχή μου από εσένα, από εμάς, και για δύο χρόνια ζούσα την απόλυτη ευτυχία.

Το ίδιο νόμιζα και για σένα, έτσι μου έλεγες, έτσι μου έδειχνες τουλάχιστον. 
Όσο κι αν ψάχνω, δεν βρίσκω κάτι, άφηνες μ' επιδέξιο τρόπο να φαίνονται όλα όμορφα 
κι εγώ μες τη μέθη του έρωτα να μην αντιλαμβάνομαι το παραμικρό, απ' τις επικείμενες προθέσεις σου. 

Ήταν ένα βραδάκι, σαν όλα τ' άλλα, δώσαμε ραντεβού μετά τη δουλειά για μια μικρή βόλτα στο γνωστό μας παρκάκι και μετά σπίτι μου, γιατί ήσουν πολύ κουρασμένος, 
μου είχες πει, και δεν είχες διάθεση να δούμε φίλους.

Κι ενώ πάντα με περίμενες, εκείνη τη μέρα νόμιζα πως έφτασα πρώτη, αλλά εσύ, ήδη είχες αργήσει. Δεν ανησύχησα, σε περίμενα. Αντί για σένα όμως, ήρθε ένα γραπτό σου μήνυμα, λιτό, στεγνό, απόμακρο, ξένο, 

"μη με περιμένεις, εδώ τελειώσαμε, αξίζεις πολλά, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά, μην ρωτάς γιατί, καλή τύχη"

Ξαφνικά, τα φώτα θάμπωσαν, ο δρόμος ερήμωσε, η φωνή μου τραύλιζε τ' όνομα σου και μονολογούσε απορημένα, γιατί? πνίγηκε μαζί με την ψυχή μου, στ’ αδιέξοδα της θλίψης.

Μάταια περίμενα ν' απαντήσεις στις κλήσεις και στα μηνύματα μου. 
Την επομένη κιόλας άλλαξες αριθμό, μετά έμαθα είχες φύγει μέρες απ’ το σπίτι κι απ’ τη δουλειά. Έτσι, απλά, σε μια μέρα τα τελείωσες όλα, ξαφνικά, μου άδειασες τη ζωή, 
μου πάγωσες αισθήματα, μου θόλωσες εικόνες και μνήμες. 
Χάθηκες χωρίς εξήγηση, χωρίς αντίο. Πήρες μαζί σου τα γιατί και τα διότι και μ' άφησες, σάστισμα, αμηχανία, απορία και στενοχώρια.

Πόσο άδικο για έναν άνθρωπο που σου έδωσε τα πάντα, γιατί σ’ αγάπησε πραγματικά, που ότι έλεγε κι ένοιωθε, το έκανε πράξη, που στην όποια δυσκολία η κατανόηση κι η συνδρομή του ήταν δεδομένη κι όμως, με μια άτολμη πράξη, του χάρισες πικρίες, απορίες κι ασάφειες... 

Οι αναμνήσεις χορεύουν ξανά, στο δρόμο μιας "ριζωμένης" νυχτερινής συνήθειας 

και κάθε φορά γυρεύουν σημάδια για κάποιο τεχνητό ανάχωμα ως άλλοθι, 

από συναισθηματική μου ανάγκη ή από εσωτερική διαπραγμάτευση, δεν ξέρω, 

αλλά έτσι μουδιάζω τον πόνο στ' αναπάντητα γιατί? 

Δεν ξέρω τελικά αν κατορθώσω, να ξεχάσω εσένα με την άδικη συμπεριφορά σου, ή εμένα δεμένη στην εμμονή μιας εξήγησης... απόψε πάντως δεν τα κατάφερα ...  

(...ένα απρόσωπο "αντίο" μέσ' από ένα μήνυμα, ή mail, χωρίς καμιά εξήγηση, είναι άκομψο, άτολμο απαράδεκτο, αλλά δυστυχώς συμβαίνει, στις μέρες μας 

κι έτσι εμπνεύστηκα αυτή την ιστορία. Όμως η ζωή είναι ωραία και προχωράμε παρακάτω...)

photo

"Τα σημάδια που δεν είδα" είναι η δική μου συμμετοχή, στις "Ιστορίες της νύχτας"

που είχε την έμπνευση και την ιδέα η Αριστέα (η ζωή είναι ωραία)
Πατώντας εδώ  θα βρείτε πολλές ακόμα να διαβάσετε!

Σας μεταφέρω ακριβώς τα λόγια της ώστε με σαφήνεια να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται!      

"Ιστορίες της Νύχτας.

Ιστορίες του μπαρ, του δρόμου,

της κλίνης,

γεμάτης ή άδειας.

Άφησε τη φαντασία σου να τρέξει.

Και να επιλέξεις.

Κάτι σκοτεινό.

Κάτι παρεΐστικο, κάτι μοναχικό.

Μπορεί πονεμένο.

Κάτι που θέλει να ξημερώσει, που προσμένει.

Κι αν είσαι της Ποίησης και μπορείς

τους στίχους σου με της νύχτας τα πέπλα να τυλίξεις,

πολύ θα το χαρώ να σε διαβάσω."

♥~❈~❈~♥~❈~❈~❈~♥~❈~❈~❈~♥~❈~❈~❈~♥~❈~❈~❈~♥~❈~❈~❈~♥~❈~❈~♥

<by koko>