Σκέψεις

" Η ελευθερία της σκέψης είναι η ζωή της ψυχής "     ( Βολταίρος )


Μεταρσίωση  (Ν.Βρεττάκος)

Το πνεύμα μου,
σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό.
Τις ζώνες γύρω του έσπασε και ανατινάζεται θερμό
το πνεύμα μου σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα.
Σαν γαλαξίας απέραντος
το σύμπαν σέρνω στο χορό.
Ήλιο τον ήλιο γκρέμισα,
θόλο το θόλο χάλασα,
κι είμαι σαν μιαν απέραντη, πλατιά γαλάζια θάλασσα,
που οι στενοί πάνω μου ουρανοί δε μου σκεπάζουν το νερό.

  

Μαθαίνεις   (JORGE LUIS BORGES)

JORGE LUIS BORGES
Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις 
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη 
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις 
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις
…με κάθε αντίο μαθαίνεις




Αγάπη είναι ...

Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις!  (Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., από το έργο του "Αντιγόνη")


Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει 
το ένα, δύει το άλλο. (Κικέρων, 106-43 π.Χ.)

Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή 
του πάντα...
(Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Ποιητής, Νόμπελ 1979)

Όσοι αγαπούν, ούτε απατούν, ούτε απαιτούν, ούτε επαιτούν.(Θ. Χατζής)

Τι σχέση έχει με την αγάπη ο έρωτας; 
Η αγάπη είναι αυταπάρνηση, ο έρωτας εγωισμός. (Άγγελος Τερζάκης)

Αγάπη είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τ’ άστρα.
(Βίκτωρ Ουγκώ) 

Το να αγαπιέσαι πολύ από κάποιον σου δίνει δύναμη, ενώ το να αγαπάς πολύ κάποιον 
σου δίνει θάρρος. (Λάο Τσε) 

Σ’ αγαπώ όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι αλλά και γι’ αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου. 
(Roy Croft) 

Η αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση. (Antoin de Saint-Exupéry)

Σταμάτησαν να σου λένε ψέματα, όχι να σ’ αγαπούν. Κι εσένα σου φαίνεται πως σταμάτησαν να σ’ αγαπούν. (Antonio Porchia)

Μην ψάχνεις το γιατί -στην αγάπη δεν υπάρχει γιατί ούτε λογική ούτε εξήγηση ούτε λύση.  (Anais Nin)

Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι’ αγάπη. (William Shakespeare)

Πέστε ότι θέλετε, αλλά είναι καλύτερα να σε έχουν εγκαταλείψει από το να μην σε έχουν αγαπήσει ποτέ.
(William Congreve)

Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων. (Μαχάτμα Γκάντι)

Η μόνη δύναμη, η μόνη αξία, η μοναδική αξιοπρέπεια: να σ’ αγαπάνε.  (Charles Péguy)

Να κάνεις χωρίς να ελέγχεις. Να δίνεις χωρίς να απαιτείς. Να καθοδηγείς χωρίς να επεμβαίνεις. Να βοηθάς χωρίς να επωφελείσαι. Αυτό είναι Αγάπη.  (Από τη Διδασκαλία ΤΑΟ)

Η πιο τέλεια αγάπη είναι όταν το «εσύ» και το «εγώ» γίνονται συνώνυμα.  (Robert Sabatier)

Ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν δέντρο χωρίς άνθη και καρπούς.
(Χαλίλ Γκιμπράν)

Η Αγάπη είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές που ανοίγει τις πύλες της ευτυχίας.  (Oliver W. Holmes)

Γεννήθηκα όταν με φίλησες. Πέθανα όταν με παράτησες. Έζησα για λίγες βδομάδες, όσο με αγάπησες. (Humphrey Bogart)

Κανένας άντρας και καμιά γυναίκα δεν αξίζει τα δάκρυά σου. Ο μόνος που τ’ αξίζει δεν θα σε κάνει ποτέ να κλάψεις. 

Μην ψάξεις ποτέ να βρεις κάτι τέλειο για να το αγαπήσεις. Αγάπησε κάτι ατελές και τελειοποίησε το με την αγάπη σου!






ένα μουσικό ταξίδι με ιδιαίτερα μηνύματα... από τον ΛΑΝΤΣΙΑ ΣΤΑΥΡΟ " ΑΘΩΟΤΗΤΑ"    (προεπιλεγμένο video από evosthess09)


15/4/13
Αποσπάσματα από την  “Ασκητική” του Ν. Καζαντζάκη

"Η ζωή μου η προσωπική, για μένα μονάχα έχει κάποια, πολύ σχετική αξία, για κανέναν άλλον 
η μόνη αξία που της αναγνωρίζω, είναι ετούτη: 
Ο αγώνας της ν’ ανέβει από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι και να φτάσει όσο πιο υψηλά μπορούσαν να την πάνε η δύναμη της και το πείσμα –στην κορυφή, που αυθαίρετα ονομάτισα Κρητική Ματιά"...
"Θα βρεις λοιπόν αναγνώστη, στις σελίδες ετούτες την κόκκινη γραμμή, καμωμένη από στάλες αίμα μου, που σημαδεύει την πορεία μου ανάμεσα στους ανθρώπους, 
στα πάθη και στις ιδέες. 
Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό και ανεβαίνει το Γολγοθά του. Τέσσερα στάθηκαν τ’ αποφασιστικά σκαλοπάτια στο ανηφόρισμά μου, και το καθένα φέρνει ένα ιερό όνομα: Χριστός, Βούδας, Λένιν, Οδυσσέας. 
Αυτή την αιματηρή πορεία μου...μάχομαι στο οδοιπορικό μου ετούτο να σημαδέψω... Αλάκερη η ψυχή μου μια κραυγή κι όλο μου το έργο, το σχόλιο στην Κραυγή αυτή".

«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος»

"Μια δύναμη κατηφορίζει και θέλει να σκορπίσει, ν’ ακινητήσει, να πεθάνει. 
Μια δύναμη ανηφορίζει και ζητάει ελευτερία κι αθανασία. Αιώνια τα δυο τούτα στρατέματα, τα σκοτεινά και φωτερά, τα στρατέματα της ζωής και του θανάτου συγκρούονται. 
Τα ορατά για μας χνάρια της σύγκρουσης τούτης είναι τα πράματα, τα φυτά, τα ζώα, 
οι άνθρωποι.
Αιώνια οι αντίθετες δυνάμεις συγκρούονται, σμίγουν, παλεύουν, νικούν και νικούνται, συμβιβάζουνται και ξαναρχίζουν πάλι να πολεμούν σε όλο το Σύμπαντο από 
τον αόρατο στρόβιλο σε μια στάλα νερό ως τον απέραντο αστροκατακλυσμό του Γαλαξία".

 "Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα, τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: 
α) Ο ανήφορος προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία,
 β) Ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο .... Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια. Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’ όραμα που χωράει και εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες ορμές με τ’ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό και την πράξη". 
"Δυο σφοδροί αντίθετοι άνεμοι... συναντήθηκαν και συγκρούονται σ’ ένα σταυροδρόμι. 
Σοζυγιάστηκαν μια στιγμή, πύκνωσαν, γεννήκαν ορατοί".

"Ένα μονάχα λαχταρίζω: 
Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και 
με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυστη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη, ασάλευτη παρουσία. Αν ο νους δεν μπορεί, δεν είναι έργο του να επιχειρήσει πέρ' απ' τα σύνορα την ηρωική απελπισμένην έξοδο, να ’ταν να μπορούσε η καρδιά μου".

"Σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης αφανίζονται. Εγώ μονάχα υπάρχω! φωνάζει ο Νους... Όξω από μένα τίποτε δεν υπάρχει".

"Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. 
Και να λες: Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος".

"Από πού ερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Τι νόημα έχει τούτη 
η ζωή; Φωνάζουν οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος. Και μια φωτιά μέσα μου κίνησε ν’ απαντήσει. 
Θα ’ρθει μια μέρα, σίγουρα η φωτιά να καθαρίσει τη γης. 
Θα ’ρθει μια μέρα, σίγουρα η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αυτή είναι η Δευτέρα παρουσία. 
Μια γλώσσα πύρινη είναι η ψυχή κι αγλύφει και μάχεται να πυρπολήσει τον κατασκότεινο όγκο του κόσμου. 

Μια μέρα όλο το σύμπαντο θα γίνει πυρκαγιά... Πώς μπορείς να φτάσεις στο σπλάχνο της άβυσσος και να την καρπίσεις;... Διδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει λυτρωτής που ν’ ανοίξει δρόμο. Δρόμος ν’ ανοιχτεί δεν υπάρχει".

"Η ουσία του Θεού μας είναι ο αγώνας. Μέσα στον αγώνα τούτον ξετυλίγονται και δουλεύουν αιώνια ο πόνος, η χαρά κι η ελπίδα". 

"Το βαθύ ανθρώπινο χρέος μας είναι όχι να ξεδιαλύνουμε και να φωτίσουμε το ρυθμό της πορείας του Θεού, παρά να προσαρμόσουμε όσο μπορούμε μαζί του 
το ρυθμό της μικρής λιγόχρονης ζωής μας". 

"Από τα παιδικά μου χρονιά το πρόσωπο του Χριστού είχε απάνω μου απερίγραπτη γοητεία… Για ένα ήμουν σ’ όλη μου τη ζωή βέβαιος, πως ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος. 
Ποτέ ο κατήφορος, ποτέ ο δρόμος ο στρωτός, ο ανήφορος μονάχα. Πολλές φορές δίστασα, δεν μπόρεσα καθαρά να ξεχωρίσω τι περιεχόμενο έχει η πολυμεταχειρισμένη, η πολύμολεμένη από τους ανθρώπους λέξη Θεός ποτέ δε δίστασα για το δρόμο που οδηγάει ως το Θεό θέλω 
να πω ως την ανώτατη κορυφή της λαχτάρας του ανθρώπου". 
"Είπα στη μυγδαλιά: Αδελφή, μίλησέ μου για το Θεό. Κι η μυγδαλιά άνθισε".
"Ν’ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα"

"Ξέρω καλά πως ο θάνατος δε νικιέται μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η Νίκη, παρά ο αγώνας για τη Νίκη". 

Και ξέρω ακόμα ετούτο, το δυσκολότερο: δεν είναι ούτε ο αγώνας για τη Νίκη, η αξία του ανθρώπου είναι μονάχα ετούτη: να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή. Κι ακόμα ετούτο, το τρίτο, ακόμα πιο δύσκολο: η βεβαιότητα πως 
δεν υπάρχει αμοιβή, να μη σου κόβει τα ήπατα παρά να σε γεμίζει χαρά, υπερηφάνεια και αντρεία".
"Όπου αστοχήσεις γύρισε, κι όπου πετύχεις, φύγε"!

"Αν αστόχησα, και μια ώρα ζωή ακόμα να μου απομένει, θα ξαναγυρίσω στην έφοδο αν πέτυχα, θ’ ανοίξω τη γη, να ’ρθώ να ξαπλώσω στο πλάι σου".







ΙΘΑΚΗ   (Κ. Καβάφης )

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
Κωνσταντίνος Καβάφης
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.  
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)




Αργοπεθαίνει όποιος...

"Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Pablo Neruda
(Χιλιανός συγγραφέας - Ποιητής)
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ϊ " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά 
για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας." Pablo Neruda





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου