Paris:

"Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου"

Μια όμορφη ιδέα από την Πέτρα μας, για να μοιραστούμε ταξιδιωτικές εμπειρίες! 
Εγώ θ' αναφερθώ στο πρώτο μου ταξίδι για το Παρίσι που κάπως αλλιώς το ονειρευόμουνα κι αλλιώς κατέληξε!

Ήταν Σεπτέμβριος και θα πήγαινα 1η μου φορά στο Παρίσι, για επαγγελματικούς λόγους. Όλα τα έξοδα ήταν πληρωμένα από την εταιρεία για 5 διανυκτερεύσεις και με πλούσια αποζημίωση, θα έβλεπα το Παρίσι μια χαρά.

Αναχώρησα από το παλιό Ελληνικό αεροδρόμιο με την αξέχαστη Ολυμπιακή κι έφτασα στο Orly. Στη διαδρομή έμαθα πως 
οι Γάλλοι έχουν σε χαμηλή εκτίμηση τους Έλληνες. Με στεναχώρησε αυτό, αλλά δεν 
πτοήθηκα. Φτάνω στο ξενοδοχείο, δίνω τα χαρτιά μου, αν και διακρίνω μια μικρή δυσκολία επικοινωνίας. Ήταν απόγευμα και βγήκα να κάνω μια γρήγορη βόλτα στο περίφημο Παρίσι! Πέρασα απ' την “Opera Garnier”, την ονομαστή “Galerie Lafayette”, το τεράστιο “Printemps”, σύντομα όμως νύχτωσε και γύρισα πίσω να ενημερωθώ για την αυριανή επαγγελματική μου υποχρέωση.
Για τρεις μέρες όλα πήγαν μια χαρά, αλλά την 4η μου έκλεψαν το πορτοφόλι στο metro με τα
υπόλοιπα δικά μου χρήματα και της εταιρείας. 

Είχα αφήσει κάτι ψιλά στο hotel, αλλά... Έκανα βιαστικά τις τελευταίες δουλειές μου και γύρισα πίσω να ετοιμαστώ. Mε πίκρα, αλλά κι ένα μεγάλο γιατί έκλεισα τις πολύ βαριές βαλίτσες μου. Τα χρήματα μου ήταν όλα κι όλα 90 φράγκα, όταν μόνο για taxi ήθελα 40 ff και δεν είχα καν πιστωτική κάρτα διότι ήμουν αντίθετη με αυτό. Από κάποιο λάθος του Monsieur, (ρεσεψιονίστ), μου ζητούσε να πληρώσω 80 ff, διότι η εταιρεία μου λέει, n'a pas payé, δεν πλήρωσε...διότι... n'a pas ... διότι ... επέμενε ... vous payer, madame 80 ff, s'il vous plaît, η εταιρεία είχε κλείσει διότι ήταν αργά για περαιτέρω εξηγήσεις, οπότε πληρώνω τα 80 ff και μένω με 10 ff. Όχι με taxi, αλλά ούτε με τρένο δε με βλέπω να πηγαίνω σκέφτηκα! 

Η Αγωνία και το άγχος διανυκτέρευσαν μαζί μου. 

Την άλλη μέρα ρώτησα την πως θα πάω στο Orly και μου είπαν πάρε ένα taxi μέχρι τα λεωφορεία στην place vendome κι από κει θα πάρεις το "Χ" λεωφορείο κι όλα, bien! Έκανα όπως μου είπαν, φτάνω στην place κουβαλώ και τις υπέρβαρες βαλίτσες μου και ρωτάω πιο λεωφορείο πηγαίνει Orly και μου λένε: από εδώ κανένα, θα πάτε 2 τετράγωνα πιο κάτω να πάρετε το metro γραμμή 2 μετά από κάποιες στάσεις θα μπείτε στη γραμμή 3 θα φτάσετε στην "Χ" διασταύρωση, που στραμπουλάς τη γλώσσα σου για να το πεις και θα μπεις στον προαστιακό προς Orly. Η πτήση μου έφευγε 12:25 κι η ώρα ήταν ήδη 10:45. Όλα καλά, εκείνες τις ασήκωτες βαλίτσες πως να τις τσουλήσω, που ήταν γεμάτες έντυπο υλικό, δείγματα, ντοσιέ, βιβλία, σαν να κουβαλάς μάρμαρα. Μέχρι να φτάσω στον προαστιακό, η ώρα είχε περάσει τις 12:00, το άγχος μου μεγάλωνε, διότι δεν ήξερα τις αποστάσεις, αλλά πίστευα ότι θα προλάβω.
Αφού τερμάτισε το τρένο στο Orly, ρώτησα που είναι η Olympic air, και μου λένε πρέπει να πάρεις άλλο τοπικό λεωφορείο να σε πάει. Άλλο κουβάλημα, άλλη ταλαιπωρία, λέω εντάξει τελειώνω πια, οσονούπω φτάνω. 
Η ώρα έτρεχε κι αφού βγάζω εισιτήριο μπαίνω στο πούλμαν που θα με πήγαινε στις αναχωρήσεις του αεροδρομίου, άρχισα ήδη να βλέπω επιβάτες, αεροπλάνα κι αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μου! Η ώρα είναι 12:25, φτάνουμε στην είσοδο αναχωρήσεων κι εγώ βιάζομαι να πάρω βαλίτσες παρ' όλο που τα χέρια μου ήταν τόσο πονεμένα σαν να με είχαν δείρει. 
Μπαίνω μέσα στην αίθουσα κι αρχίζω να ψάχνω την ολυμπιακή, αλλά πουθενά, ρωτάω που βρίσκεται επί τέλους η olimpic air και μου απαντούν εδώ είναι Orly Nord στο 
Orly Sud θα πάτε με το πούλμαν, που ευτυχώς δεν είχε φύγει ακόμα. 


Έφτασα επί τέλους 12:40 τρέχω στον έλεγχο της olimpic air η κοπέλα τα μάζευε να φύγει, αφήνω τις βαλίτσες και ψελλίζω κι εγώ γι' Αθήνα και μου λέει, ξέρετε σας φωνάξαμε πολλές φορές να έρθετε κι είναι δύσκολο τώρα, έχουμε κλείσει και μπλα.. μπλα.. μπλα.. δεν άκουγα τίποτα, με όση υπομονή μου είχε απομείνει της είπα πως πρέπει να φύγω οπωσδήποτε! Άρχισε να ενδιαφέρεται στα σοβαρά κι έτσι πέρασα μαζί της γρήγορα από ελέγχους κι έφτασα επί τέλους στη φυσούνα που θα έμπαινα στην καμπίνα του αεροσκάφους. 
Μόλις το αντίκρισα και με τη σημαιούλα του να στολίζει το ρύγχος του έτρεχαν τα μάτια μου από συγκίνηση, ήταν η στιγμή που το ελληνικό φιλότιμο ξέπλενε την ταλαιπωρία και την κούραση μου!
Γιατί από φιλότιμο και μόνο πλήρωσα το λάθος του ...μεσιέ, για να μην αφήσω εκτεθειμένη την εταιρεία μου! 
 Τέτοια ταλαιπωρία δεν έχω υποστεί ποτέ μα ποτέ όμως! Αυτό το ταξίδι πως να το ξεχάσω! 
Ευχαριστώ το Πετροκόριτσο που μου έδωσε την ευκαιρία να το μοιραστώ μαζί σας! Έκτοτε πήγα αρκετές φορές κι έχω περάσει πάρα πολύ όμορφα, διότι μου αρέσει σαν πόλη, έχει κουλτούρα και ποιότητα!

Πληροφοριακά να σας πω πως ο... μεσιέ (ρεσεψιονίστ) αναγνώρισε το λάθος του κατόπιν εορτής βεβαίως... και στη δουλειά όταν πήγα με τόσο βαρύ και πολύτιμο υλικό, μου είπαν απλά, γιατί έφερες τόσα πολλά πράγματα ποιος θα στο αναγνωρίσει??? Βεβαίως την απάντηση τους την έδωσα κατάμουτρα:  "η συνείδηση μου" τους είπα έτσι απλά!

Για περισσότερες πληροφορίες για: Paris!   Για συμμετοχές στο "Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου" Εδώ

Να είστε καλά φίλοι μου και καλή πρωτομαγιά! <by koko>