17/12/15

...μικρή Χριστουγεννιάτικη ιστορία...

...σύγχρονα θαύματα...


◘ Η πόρτα έκλεισε μ’ ένα δυνατό γδούπο κι ο Ιγνάτιος προχώρησε στο μικρό σαλονάκι και σωριάστηκε σαν άδειο σακί στην παλιά πολυθρόνα. Μόλις είχε αφήσει τα παιδιά στον παιδικό σταθμό κι ο κυρ-Θωμάς από το καφενείο της γειτονιάς, που πέρασε, δεν είχε κάποιο νεότερο για δουλειά και γύρισε άπρακτος. Λογιστής στο επάγγελμα, αλλά εδώ 
και 2 χρόνια είναι άνεργος. Η γυναίκα του Οφηλία, ετοιμαζόταν να πάει στις κυρίες που φροντίζει καθημερινά. Κάποτε ήταν δασκάλα, αλλά από τότε που παραδόθηκε η χώρα σε ξένα αφεντικά, συρρικνώθηκαν τα σχολεία και οι θέσεις των εκπαιδευτικών, κι έτσι για πρώτη φορά βρέθηκε στο “φράχτη” της ανεργίας.
Με πολλά ζόρια και παρακάλια βρήκε αυτές τις κυρίες, αδελφές τη Μίνα και την Πέπη, μεγάλες σε ηλικία, η μία έμεινε ανύπαντρη κι η άλλη μόλις είχε χηρέψει, χωρίς παιδιά, 
και άλλο συγγενολόι ζούσαν την απόλυτη μοναξιά.  
Η κρίση δεν τις είχε επηρεάσει, γιατί είχαν αλογάριαστα εισοδήματα και περιουσία ανέκαθεν. Εμπόριο χρυσού και πολύτιμων λίθων, από πάππου προς πάππου...!
Τεράστια τα σπίτια, με ωραία αρχιτεκτονική δομή, μ’ επιμελημένους κήπους κι ανάμεσά τους ένα μικρότερο σπιτάκι με ωραία πέτρινη αυλή.
Ολόκληρο ταξίδι το πήγαινε έλα, για την Οφηλία, οι δουλειές πολλές, οι υποχρεώσεις δύσκολες κι αμάθητη σε τέτοια λάντζα, σε παράλογες απαιτήσεις, αλλοπρόσαλλες παραξενιές και διαταγές, λιγοψύχησε στην αρχή, μα στην πορεία, με το χαμόγελο 
της “ανάγκης” την αξιοσύνη και την καλοσύνη της, κέρδισε την εμπιστοσύνη τους κι έγινε μόνιμη οικιακή βοηθός. Σιγά – σιγά πήρε το κολάι και τα κατάφερνε μια χαρά.


Εκείνο που την κούραζε όμως περισσότερο ήταν το μίσος που ένιωθε η μια αδελφή 
για την άλλη. Καταλάβαινε πως είχαν πολλά απωθημένα μεταξύ τους πως υπήρχαν αγκάθια που φύτρωναν απ' όταν ήταν παιδιά, και ρίζωσαν με τα χρόνια, λόγια κι ενέργειες που δεν αφουγκράσθηκαν ποτέ, πράξεις και συμπεριφορές ανάρμοστες, ενδοοικογενειακοί εμφύλιοι κι ανταγωνισμοί ανεξήγητοι, εδώ και μισό αιώνα. 
Άρχιζαν από το πρωί με ειρωνικούς υπαινιγμούς, με προσβολές με καυγάδες κι ως το βράδυ το κατακάθι της “χολής “ είχε γίνει ένα παχύ στρώμα μίσους στις ψυχές τους. 
Θαρρείς πως αυτός ο αλληλοσπαραγμός τους έτρεφε.
Η Οφηλία δεν άντεχε αυτόν τον αλλόκοτο τρόπος ζωής και συμπεριφοράς, άλλωστε πόσα χρόνια τους έμεναν ακόμα, κόντευαν τα 80, σκεφτόταν. 
Έκανε πολλές προσπάθειες να τις συμφιλιώσει, αλλά μάταια. Δεν είχε και πολλά αποθέματα αντοχής, τα δικά της δράματα στο σπίτι ήταν πολύ σοβαρά και άλυτα.
Η ανέχεια κι ο φόβος για χειρότερη φτώχεια μεγάλωνε, αφού ένας μισθός δεν ήταν αρκετός για να ζήσουν τέσσερις άνθρωποι και με μικρά παιδιά, οι ανάγκες ήταν μεγάλες, 
η ψυχολογία στα τάρταρα κι ούτε μια χαραμάδα ελπίδας από πουθενά.
Είχαν συζητήσει όμως με τον Ιγνάτιο να μη δείξουν μπροστά στα παιδιά ίχνος από την απελπισία και την αγωνία τους, τουλάχιστον τώρα που έφταναν Χριστούγεννα. 
Είχε στολίσει το σπίτι γιορτινό όπως πάντα για να δώσει έστω οπτική χαρά κι ατμόσφαιρα στα διδυμάκια τους!
Χρειάζονται παπούτσια δεν χωράνε πια τα ποδαράκια τους στα παλιά, λέει ο Ιγνάτιος, 
το ξέρω λέει η Οφηλία και ζεστά ρούχα συμπληρώνει, αλλά πως;;; είναι δύσκολο, 
μα θα δούμε πως θα τα καταφέρουμε, ήδη έχω πάρει  και προκαταβολές μισθών από τις “κυρίες της αυλής” όπως τις έλεγε, δεν ξέρω τι θα κάνουμε, μα ο Θεός είναι μεγάλος, θα δούμε, μόνο τα παιδιά μην καταλάβουν τίποτα... 


Παραμονές Χριστουγέννων και λίγο πριν καληνυχτίσει τις κυρίες, τη φώναξε ο οικονόμος τους να πάρει μια μεγάλη καλαθούνα με τρόφημα, ποτά, φρούτα, γλυκά, παιχνίδια 
κι άλλα καλούδια για τα παιδιά! Αφού τον ευχαρίστησε ευγενικά, προχώρησε προς τα δωμάτια των κυριών συγκινημένη για να τις ευχαριστήσει από κοντά και σκεφτόταν πως θα μπορούσε να τους το ανταποδώσει.
Πρότεινε λοιπόν στις δυο αδελφές, να γιορτάσουν όλοι μαζί στο μικρό σπίτι της Οφηλίας ένα όμορφο γιορτινό γεύμα που θα έκαναν ευτυχισμένη τόσο εκείνη όσο τον άντρα με τα παιδιά της.  
Στην αρχή αρνήθηκαν κι οι δυο, γιατί δεν ήθελαν να βλέπει η μία την άλλη, μετά από μεγάλη προσπάθεια δέχτηκαν κι η Οφηλία χαρούμενη, προσπαθούσε από τώρα να βρει τις κατάλληλες θέσεις στο τραπέζι, για να μη χαλάσει η καλή τους διάθεση απ’ τη γκρίνια
Ανήμερα των Χριστουγέννων, μετά την εκκλησία η Οφηλία έβαλε το φαγητό στο φούρνο στόλισε γιορτινά το τραπέζι, τοποθέτησε τα δώρα των παιδιών κάτω απ’ το μικρό δεντράκι και περίμενε τους σημαντικούς καλεσμένους της!   
Οι κυρίες ήρθαν ξεχωριστά, κάθισαν διαγώνια στο μικρό μακρόστενο τραπέζι με τη γνωστή, συνηθισμένη τους ξινίλα, αλλά μ’ ευγενική και καλοσυνάτη συμπεριφορά στους οικοδεσπότες! Τα παιδιά ήταν χαρούμενα γιατί είχαν καινούργια παιχνίδια και στα νέα πρόσωπα έδειχναν ζεστή αποδοχή και οικειότητα. 
Ανάμεσα στο φαγητό, το κρασί και τις ευχές, διηγούνταν ιστορίες κι αναβίωναν θύμισες με παρελθόντες διαδρομές και μνήμες. Οι συζητήσεις άλλοτε ζωήρευαν κι άλλοτε μια υπομονετική σιωπή, σιγοψιθύριζε κάποια... υπονοούμενα.
Η Οφηλία ένιωθε να γλυκαίνει η συμπεριφορά μεταξύ των δύο αδελφών και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να συμβάλλει ώστε ν’ αναπτυχθεί μια πιο εγκάρδια προσέγγιση και να σταματήσουν οι αμφιθυμίες, οι αβεβαιότητες οι συγκρούσεις και οι συναισθηματικές αποστάσεις κι επί τέλους να ηρεμήσουν και να μονοιάσουν. 
Με ανάμικτες τακτικές, σιγά – σιγά ξεδιπλώθηκαν όμορφα συναισθήματα κι ώσπου να τελειώσει το γεύμα οι δυο κυρίες είχαν βρει έναν συντηρητικό μεν αλλά κοινά αποδεκτό κώδικα επικοινωνίας, όπως φάνηκε μέσα από τα χαμόγελα τους και με ζεστή πρόθεση 
να επανορθώσουν καταστάσεις.
Φεύγοντας ευχαρίστησαν το ζευγάρι για το θαυμάσιο γιορτινό γεύμα, το δώρο αγάπης και συμφιλίωσης που τους προσέφεραν με διακριτικότητα, με σεβασμό και με τόση καλοσύνη!
Θέλοντας ν’ ανταποδώσουν με παρόμοια συναισθήματα οι κυρίες, παραχώρησαν 
το σπιτάκι του οικοπέδου να μείνουν εκεί με τα παιδιά για όσο καιρό θέλουν χωρίς ενοίκιο και πρότειναν μια θέση λογιστή στον Ιγνάτιο στην εταιρεία τους. 
Η Οφηλία κι ο Ιγνάτιος δεν συγκράτησαν τα δάκρυα τους για το θαύμα που βίωναν 
και για την ελπιδοφόρα νέα ζωή που θα ξεκινούσε η οικογένεια τους σε λίγες μέρες! 
Όλοι μαζί, διατηρώντας την ανθρώπινη φύση
μέσα στο φωτεινό και χαρούμενο πλαίσιο της Γεννήσεως του Χριστού 
αγκαλιάστηκαν με αγάπη κι ευγνωμοσύνη!

foto

Με αυτή την ιστορία συμμετέχω κι εγώ στο χριστουγεννιάτικο δρώμενο 
της αγαπημένης φίλης μου, από το Η ζωή είναι ωραία,  Αριστέα!
Περισσότερες πληροφορίες και ιστορίες που έχουν αναρτηθεί θα βρείτε εδώ


...εύχομαι η αγάπη να μοιράζεται ειρηνικά και ταπεινά σε όλους, 
δίνοντας την ευκαιρία να γεμίζει η ψυχή μας και να βιώνουμε μικρά σύγχρονα θαύματα...
<by koko>



33 σχόλια:

  1. Τι όμορφο κι όταν ξεπροβάλλει
    αυτή η χαραμάδα έρχεται η
    ανακούφιση και κάθεται γαλήνια
    στην ψυχή!!!
    Μπράβο Κατερίνα μου!!
    Έχουμε τόση μεγάλη ανάγκη αυτές
    τις διεξόδους....

    Καλές γιορτές αγάπης ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η δικαίωση της ελπίδας που λειαίνει την ψυχή Ελένη μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ και για την επίσκεψη σου!
      Να είσαι καλά και να έχεις Υγεία, ευτυχία κι αγάπη στη ζωή σου!
      Φιλάκια πολλά με μια ζεστή αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  2. η ιστορία σου ειχε τη μαγεια όλων των χριστουγεννιάτικων ιστοριών ,όπου η αγάπη και ελπίδα νικούν την κακία και ασχήμια! Ξεχωριστα φυσικά και τα ονόματα που χρησιμοποίησες χαχαχα
    Καλά Χριστούγεννα Κατερίνα,όλοι να ζούμε μόνο τέτοιες γιορτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μαγική γιατί είναι αληθινή Νασια μου. Εγώ άλλαξα λίγα πράγματα, όπως ονόματα, επαγγέλματα και μετατόπισα λίγο πιο μετά την εποχή, για να έχει γιορτινό χρώμα.
      Μακάρι να υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα αναγνωρίζουν την ευλογία της οικονομικής τους ευμάρειας και να διοχετεύουν αγάπη κι αλληλέγγυες διευκολύνσεις στους συνανθρώπους μας με όποιο τρόπο! Σ' ευχαριστώ που πέρασες κι εύχομαι Καλές κι Ευτυχισμένες γιορτές!
      Φιλάκια πολλά με μια γιορτινή αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  3. Τι ωραία!!! Γαλήνεψε η καρδιά μου με την ιστορία σου.
    Πάντα έχεις κρυμμένη μέσα στις λέξεις σου την ελπίδα.
    Κι αυτή την περίοδο, μας χρειάζεται πολύ...
    Καλές γιορτές να έχεις Κατερίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ελπίδα που πραγματώνεται επί τέλους με αληθινές πράξεις κι αισθήματα Μαρία μου, σπάνια, αλλά συμβαίνει κάποιες φορές, ίσως για να μην αποθαρρυνόμαστε οι υπόλοιποι.
      Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα και τις σκέψεις σου! Καλές γιορτές με υγεία κι αγάπη, Μαράκι μου!
      Φιλιά πολλά με μια ολόθερμη αγκαλιά!:-)) ❤️


      Διαγραφή
  4. Γλυκιά ιστορία για την καλοσύνη που σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ όμορφα όταν την προσφέρεις!Όταν δε καταφέρνεις να παρασύρεις με την καλοσύνη σου και άλλους και να τους εντάξεις και αυτούς σε μια ατμόσφαιρα αγάπης και προσφοράς,τότε έχεις πετύχει κάτι που λίγοι μπορούν να πετύχουν.
    Να είσαι καλά και σου εύχομαι Καλά Χριστούγεννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι από τις ιστορίες που η αλήθεια της σκορπά το φως διδαχής, Χristin μου!
      Σ' ευχαριστώ για τα λόγια και το πέρασμα σου! Καλές και μελένιες γιορτές φίλη μου!
      Φιλιά πολλά με μια σπουδαία αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  5. Τι ομορφια! Τι συγκινητικη ομορφια! Μονο η αγαπη μπορει να το κανει αυτο!Καλα Χριστουγεννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα η αγάπη Χριστίνα μου, ομορφαίνει και γεμίζει τη ζωή μας! Σ' ευχαριστώ για τη στάση που έκανες στο σπιτάκι μου κι εύχομαι η αγάπη να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή σου! Χαρούμενες κι ευτυχισμένες γιορτές με υγεία φίλη μου!
      Φιλιά πολλά με μια εγκάρδια αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  6. Μου αρέσει η ιστορία σου Κατερίνα μου γιατί το σημαντικό μήνυμα είναι η αγάπη και η καλοσύνη στην καρδιά μας που μπορεί να μεταδοθεί και να κάνει θαύματα !!
    Να έχεις καλές και ζεστές γιορτές !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Νικόλ μου, η πλησμονή της αγάπης γεμίζει τη δεξαμενή της ψυχής κι ανοίγει δρόμους αγαλίασης, προσφοράς και καλοσύνης! Σ' ευχαριστώ πολύ για τη "διαδρομή" σου εδώ και σου εύχομαι Καλές κι ευτυχισμένες γιορτές με διάχυτη αγάπη στη ζωή σου, φίλη μου! Φιλιά πολλά με μια εγκάρδια αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  7. Τι κάνει η αγάπη και η καλοσύνη!!! Βουνά κινεί! Όμορφη και καλογραμμένη η ιστορία σου, θα μπορούσε να είναι αληθινή -μπορεί και να είναι- και μας την πρόσφερες τόσο γλαφυρά κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Μου άρεσε πολύ. Μπράβο Κατερίνα μου
    Και επί τη ευκαιρία να σου ευχηθώ καλές γιορτές. Χαρούμενα Χριστούγεννα που εύχομαι να φέρουν στην οικογένειά σου εκπληρωμένα όνειρα και νέες ελπίδες. Υγεία και αγάπη για όλους σας.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αληθινή ιστορία Άννα μου και διαδραματίζεται το 1990 στα Β. Προάστια Αθηνών.
      Λίγα πράγματα άλλαξα και προσάρμοσα για ευνόητους λόγους, αλλά επί της ουσίας είναι ατόφια. Κι όπως έμαθα αργότερα εκείνο το σπιτάκι τους το άφησαν κληρονομιά.
      Μακάρι να συνέβαιναν συχνότερα τέτοια θαύματα, αλλά ο εγωκεντρισμός και η πλεονεξία των ανθρώπων υπερέχει, δυστυχώς.
      Σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη, για τον ερχομό σου στο blogoσπιτάκι μου και τις ωραίες σκέψεις σου! Σου εύχομαι Αννούλα μου, ευτυχισμένες και χαρούμενες γιορτές!
      Φιλάκια πολλά με μια ένθερμη αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  8. Αληθινό, Χριστουγεννιάτικο δώρο,
    που μας διδάσκει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους την αγάπη,
    απλούστατα πολλοί δεν ξέρουν να την μεταδώσουν.
    Μου άρεσε πολύ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δώρο της αγάπης ζεσταίνει σαν την αλήθεια της φωτεινής ψυχής φίλε μου Γαβριήλ! Σ' ευχαριστώ που πέρασες, το εκτιμώ, πάντα θαυμάζω τις σκέψεις σου!
      Σου εύχομαι Καλές γιορτές με αγάπη και ηλιόφωτες διαδρομές στη ζωή σου!

      Διαγραφή
  9. Τι όμορφα και τρυφερά που ξεδίπλωσες την ιστορία σου Κατερίνα μου!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
    Συγκινήθηκα!
    Μακάρι να μαλακώσουν όλες οι σκληρές ψυχές τούτα τα Χριστούγεννα!
    Φιλάκια πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με την αγάπη υπερβαίνουμε κάθε "ασχήμια" γύρω και μέσα μας, Αριστέα μου κι η καλοσύνη μας κάνει ανθεκτικούς στα δύσκολα και δύστροπα της ζωής.
      Σ' ευχαριστώ καρδιά μου, που μου έδωσες την ευκαιρία να ξεδιπλώσω αυτή την αληθινή ιστορία, που μας γεμίζει τρυφερά συναισθήματα και ελπίδα!
      Να είσαι καλά και να περάσεις όμορφες κι ευτυχισμένες γιορτές, γεμάτες αγάπη!
      Φιλιά πολλά με μια γενναία αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  10. Μια υπεροχη ιστορια που ενα μεγαλο φως μας σκεπασε αλλα ταυτοχρονα μας αγκαλιασε ολους!
    Ευχαριστουμε πολυ
    Καλες Γιορτες αγαπημενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ Σ' ευχαριστώ Κικούλα μου για τα ευγενικά σου λόγια και γιατί πάντα είμαι ανάμεσα στους προορισμούς σου! Σου εύχομαι κοπέλα μου, όμορφες και μαγικές γιορτές με υγεία!
      Φιλάκια πολλά με μια ολόφρεσκη, ζεστή αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  11. Ήρθε και το αντιδραστικό τής παρέας να πει πως το happy end δυστυχώς, συνήθως συμβαίνει στις ιστορίες και στο σινεμά. Η ζωή αποδεικνύει πως, οι πραγματικά σκληροί άνθρωποι, δεν αλλάζουν ποτέ, κι αν αλλάξουν (φαινομενικά), θα είναι πολύ αργά για δάκρυα χαράς...

    Ως γραφή βέβαια, το κείμενο σου ήταν καταπληκτικό οπως πάντα, γλυκιά μου Κατερίνα! ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, δεν αλλάζουν οι άτιμοι... Αλλά, αν αισθανθούν παράταιροι, όπως συχνά νιώθουν οι ευαίσθητοι και οι καλοσυνάτοι, θ΄αναγκαστούν, τουλάχιστον, να κρύβουν το μίσος και την κακία τους! Ε;;;; Πες ναι!!!

      Διαγραφή
    2. Κι άλλο αντιδραστικό εδώ! Κι εγώ σαν την Πέτρα θα έλεγα πως στη ζωή δε γίνονται αυτά, πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλά διάβασα σε σχόλιο παραπάνω πως η ιστορία είναι αληθινή και τελικά θα πω..κάπου κάπου γίνονται και θαύματα, είναι ας πούμε οι εξαιρέσεις που είναι απαραίτητες για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας!!
      Η ιστορία υπέροχη και απόλυτα στο κλίμα της εποχής!
      Εν αναμονή των θαυμάτων, ή έστω των "εξαιρέσεων" σας χαιρετώ!

      Διαγραφή
    3. Ναι Μαρία μου είναι τόσο ανθρώπινη ιστορία με συναισθηματικό βάθος, που φαντάζει ψέυτικη γιατί η αλήθεια της συμβαίνει σπάνια. Κι εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και μάλιστα οι οικονομικά δυνατοι που ξέρουν να μεταχειρίζονται και να διαχειρίζονται την κακία και την σκληρότητα τους. Υπάρχουν κι εξαιρέσεις βέβαια, μα είναι ελάχιστες.
      Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και τις εύστοχες σκέψεις σου!
      Σου Εύχομαι Μαράκι μου, Καλές κι ευτυχισμένες γιορτές με μικρά ή μεγαλα θαύματα ζωής που επιθυμείς!
      Φιλιά πολλά με μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
    4. Πέτρα μου Δεν ξέρω γιατί μου βγάζει εδώ κάτω την απάντηση μου για σένα?
      Αχ! Πετροκόριτσο, κι όμως είναι αληθινή η ιστορία μου κι ας φαίνεται ψεύτικη. Άλλαξα κάποια πράγματα, ονόματα, επαγγέλματα, εποχή, για να με διευκολύνει στην έκβαση της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Και να φανταστείς Πετροκόριτσο πως ο ...Ιγνάτιος κι η ... Οφηλία, ήταν από την Β. Ήπειρο. Πολλές φορές η σκληρή συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων μπορεί να πηγάζει από κόμπλεξ ή ανασφάλεια και να εμπεριέχει ένα ειδος εκδίκησης. Πράγματι είναι δύσκολο να "μαλακώσουν" είτε με τα χρόνια είτε από την καλοσύνη κάποιων άλλων συνανθρώπων. Υπάρχουν όμως κάποιοι άλλοι παράγοντες που "επανεκπαιδεύουν" αισθήματα και σκέψεις, όπως υγεία, χωρισμός, απώλεια κλπ. και συμβάλλουν σε μια πιο ανθρώπινη αλλαγή! Για το φινάλε να σου πω ότι η μία εκ των κυριών, αρρώστησε βαριά και το ζευγάρι στάθηκε δίπλα της σαν να ήταν παιδιά της, γι' αυτό και τους άφησαν κληρονομιά και το σπιτάκι που τους είχαν παραχωρήσει. Μακάρι τέτοιες συμπεριφορές ν' ανατρέπουν τις δεδομένες "κακιούλες" κάποιων σκληρών και άπονων ατόμων!
      Σ' ευχαριστώ Πέτρα μου για την άφιξη, τις σκέψεις και τα ωραία σου λόγια!
      Σου εύχομαι ολόψυχα Καλές, χαρούμενες κι ευτυχισμένες γιορτές με ενωτικές δράσεις αγάπης και καλοσύνης!
      Φιλάκια πολλά με μια μεγάλη κι εγκάρδια αγκαλιά!:))❤️

      Διαγραφή
    5. Εντάξει κορίτσια μου, τότε να πω ότι είναι η εξαίρεση στον κανόνα! Χαχα! Άλλες πολλές τέτοιες ιστορίες (με καλό τέλος) δεν υπάρχουν, επιμένω! Φιλιά σε όλες! ❤️

      Διαγραφή
    6. Συμφωνώ απόλυτα Πετροκόριτσο πως είναι η εξαίρεση του κανόνα, αλλά υπάρχουν κι αυτές, σπανιότατα βέβαια! Να είσαι καλά και να έχεις πάντα τις καλές και δυνατές εξαιρέσεις στη ζωή σου! Καλές και χαρούμενες γιορτές, Πέτρα μου, με υγεία κι ευτυχία!
      Φιλιά πολλά με μια ολόθερμη αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  12. Και συνεχίζω! Η ιστορία σου είναι, στην κυριολεξία, βγαλμένη μέσα από τη ζωή. Και δεν θα μπορούσε το τέλος της δικής σου ιστορίας να είναι διαφορετικό!
    Καλό σου βράδυ, Κατερίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ Αλεξάνδρα μου μαζί σου, απ' ότι βιώνουμε γύρω μας πως δεν αλλάζουν εύκολα οι άνθρωποι και μάλιστα οι επιτυχημένοι κι οι σκληροί. Όμως επειδή έζησα από κοντά την ιστορία η οποία είναι αληθινή επί της ουσίας, νομίζω πως έπαιξε ρόλο η προχωρημένη ηλικία των κυριών, ή ίσως επειδή η μία εξ αυτών είχε μια πολύ σοβαρή περιπέτεια υγείας, και η... Οφηλία ήταν δίπλα της νυχθημερόν, επί δυόμιση μήνες, λέω εγώ τώρα μήπως όλα αυτά έπαιξαν ρόλο.
      Μακάρι να γίνονται παρόμοια θαύματα και να διευκολύνονται οι δύσβατες ζωές των συνανθρώπων μας! Σ' ευχαριστώ που πέρασες φίλη μου κι εύχομαι να έχεις τις πιο ευχάριστες κι εκστατικές γιορτές!
      Φιλάκια πολλά με μια ισχυρή αγκαλιά!:)) ❤️

      Διαγραφή
  13. Καλό βράδυ καλή μου Κατερίνα! ♥♥♥
    Αριστούργημα η Χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψες, βγαλμένη από τη ζωή!
    Θαυμάζω την ευρηματικότητα σου, τις ονομασίες, τις σκέψεις και τα υπέροχα happy end σου!
    Υποκλίνομαι στο κλείσιμο της ιστορίας και την ευχή σου!
    Μακάρι, αυτές τις Άγιες μέρες, να βιώσουμε όλοι οι άνθρωποι την αγάπη και την χαρά των Χριστουγέννων και της Γεννήσεως του Χριστού!
    Να περάσεις μια όμορφη Κυριακή με την οικογένεια σου!
    Πολλά φιλιά με μια μεγάλη αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κωνσταντίνα, Σ' ευχαριστώ για την φιλική διαδρομή σου εδώ, την πρόσχαρη φιλική σου διάθεση και τα ζεστά, ευγενικά σου λόγια! Καθ' ότι η ιστορία μου είναι αληθινή, εύχομαι να έχεις δίπλα σου παραδεισένια αγάπη και καλοσύνη από ανθρώπους που αξίζουν να είναι δίπλα σου κοπέλα μου!
      Σου εύχομαι Καλές, χαρούμενες κι ευτυχισμένες γιορτές, με υγεία!
      Δίδυμα φιλιά με μια ζεστή, στοργική αγκαλιά!:))❤️

      Διαγραφή
  14. Όση ώρα το διάβαζα στριφογύριζε στο μυαλό μου το γνωστό: "Μερικοί είναι τόσο φτωχοί που το μόνο που έχουν είναι λεφτά".

    Υπέροχη, καλοδουλεμένη ιστορία, ηθογραφία θα τολμούσα να πω.
    Από τη μία οι πλούσιες/πάμπτωχες συναισθημάτων, από την άλλη μια φτωχή αλλά δεμένη οικογένεια που ξέρει να μοιράζει το πολυτιμότερο αγαθό: την αγάπη.
    Παρότι μικρότεροι στην ηλικία, δίδαξαν μια χαρά τους γεροντότερους. Τους έμαθαν κάτι που δεν έτυχε να υποπτευθούν ποτέ στην ως τώρα ζωή τους. Πως το σημαντικό δεν είναι να έχεις αλλά να ξέρεις να δίνεις.

    Θα πει κάποιος: μα αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια.
    Δεν πειράζει. Αυτό θέλουμε άλλωστε όλοι. Να ζήσουμε μια ζωή σαν παραμύθι. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να νομίσεις ότι θα την καταλάβεις ποτέ.

    Καλές γιορτές Κατερίνα. Πάντα αισιόδοξη να είσαι. Αυτό δρα πολλαπλασιαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα με τι επιδέξιο τρόπο ξεδίπλωσες τις σκέψεις σου Πετρο μου! Ακριβώς αυτό ήθελα να περάσω, πως η θέση και η ουσία της αγάπης είναι να ξέρεις να μοιράζεσαι, πράξεις, δράσεις
      και συναισθήματα!
      Έχω κι εγώ κοντινούς .."φτωχούς που το μόνο που έχουν είναι λεφτά" όπως το λες κι εσύ,
      με σωστή και ακριβή έκφραση! Μπορεί να συμβαίνουν σπάνια ωραίες πράξεις ζωής, κυρίως
      από σκληρούς και ..."συναισθηματκά φτωχούς" ανθρώπους, αλλά μία στις χίλιες νομίζω πως συμβαίνει. Με τιμούν η επίσκεψη και τα λόγια σου και σ' ευχαριστώ πολύ!
      Σου εύχομαι καλές κι ευτυχισμένες γιορτές Πέτρο, με υγεία και με αληθινή, παραμυθένια αγάπη
      γύρω σου!
      Να έχεις ένα όμορφο και γλυκό βραδάκι! :))

      Διαγραφή