Πατρίδα

Πατρίδα, Λίκνο της γης

μέσ' από ένα ποίημα

Λίκνο

Νήμα πνοής οι ακρογιαλιές σου

ο ήλιος σύμβολο φωτεινό

ο άνεμος την ιστορία σου χαϊδεύει

την ευωδιά της σε ξένους γαλαξίες

αιώνες τώρα ταξιδεύει

λίκνο πολιτισμού, πατρίδα μου αγαπημένη.

Τα ιερά σου χώματα

προνόμια τιμής αχνίζουν

οι συνημμένες νίκες πάλλονται

χρυσή βροχή οι θησαυροί σου

πνευματικοί, άξιοι και σοφοί

έθνος που γέννησες με φρόνηση 

και ξέχειλη φωτιά της γνώσης.

Είσαι πολύτιμη και πληγωμένη

από απάτριδες ηγέτες

νιάτα τρυφερά, κορμιά προδομένα

όνειρα ανέγγιχτα,

που στου λυγμού το ψέμα μαραθήκαν

μα της αγάπης η αορτή υφαίνει

με χέρια σαστισμένα προσπαθεί

της προδοσίας το θάνατο

στου ήλιου την ανάσα να καλύψει

έμβρυο νους να ξαναγεννηθεί

κι αγέρωχη να σε διαιωνίζει.

Κι εγώ χρυσό βασίλεμα ζωής

τα χνάρια μου περήφανα θ’ αφήσω

γλυκιά πατρίδα αγαπημένη.

=========== οι φωτογραφίες είναι απ' το internet ===========

Με αυτό το ποίημα συμμετείχα στο 9ο Συμπόσιο Ποίησης που οργάνωσε η γλυκιά και μοναδική μας Αριστέα, 

την οποία ευχαριστώ ιδιαίτερα που μου έδωσε την ευκαιρία να εκφραστώ και να νιώσω υπέροχα συναισθήματα 

μέσα από μια άψογη παρουσία και συντονισμό, όπως κάνει πάντα μ' επιτυχία άλλωστε! 

Ευχαριστώ όλους όσους στάθηκαν στις δικές μου σκέψεις και ξεχώρισαν μέσα από υπέροχους στίχους 

και εμβληματικά ποιήματα το Λίκνο.

Εύχομαι η Πατρίδα που μας ριζώνει, που μας εμπνέει και που τα τελευταία χρόνια βιάζεται που πληγώνεται, 

που συνεχώς αιμορραγεί και ψυχορραγεί μπροστά σ’ αυτό το σμήνος των αριθμών και τα αδιέξοδα,  

ν’ αναρρώσει και ν’ ανακάμψει τάχιστα και το τσαλαπατημένο της “εγώ” ν’ ανεμίζει ξανά αγέρωχο, 

φωτεινό και να βλασταίνει το θαύμα της πάλι...!

♥==================== ♥ ♥ ♥ ====================♥

"...να έχετε μια όμορφη εβδομάδα κι έναν υπέροχο Νοέμβρη..."

<by koko>