12/2/14

...η ζωή σου

...στόχοι και πορεία του Χόρχε Μπουκάϊ


Υπάρχει διαφορά μεταξύ των λέξεων: Στόχος και Πορεία κι ο καλύτερος τρόπος για να την αναλύσουμε είναι μέσω της παρακάτω ιστορίας!

Πάει κάποιος μια μέρα στη θάλασσα για να κάνει μια βόλτα με το ιστιοφόρο του και, ξαφνικά, ξεσπά μια δυνατή καταιγίδα και  
παρασύρει ανεξέλεγκτα το σκάφος του στ’ ανοιχτά. Μες την καταιγίδα, ο άνθρωπος δεν βλέπει προς τα που πάει το ιστιοφόρο.... 
Όταν κόπασε  η καταιγίδα με χαρά διαπιστώνει ότι το σκάφος είναι ανέπαφο.... 
Ο ιστιοπλόος χαμογελά και σηκώνει το βλέμμα του με την πρόθεση να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής προς το λιμάνι. Κοιτάζει ψηλά ένα γύρω προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά παντού βλέπει μόνο θάλασσα. Συνειδητοποιεί πως η θύελλα τον έχει παρασύρει μακριά από την ακτή κι έχει χαθεί. 
Αρχίζει ν΄απελπίζεται και ν' αγχώνεται. Όπως συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους σε στιγμές υπερβολικά δυσάρεστες, ο άντρας αρχίζει να κλαίει και να παραπονιέται φωναχτά:
“Είμαι χαμένος, είμαι χαμένος…τι θ΄απογίνω…” Και ενθυμούμενος ότι είναι ένας άνθρωπος με θρησκευτική παιδεία – όπως συμβαίνει μερικές φορές, δυστυχώς μόνο σε τέτοιες στιγμές – , λέει: “Θεέ μου, είμαι χαμένος, βοήθησε με Θεέ μου, είμαι χαμένος…” 
Αν και μπορεί να φανεί ψέμα, γίνεται ένα θαύμα σ΄αυτή την ιστορία: ανοίγει ο ουρανός, εμφανίζεται ένας διάφανος κύκλος ανάμεσα στα σύννεφα, περνάει μια ακτίνα ήλιου, όπως στις ταινίες, και ακούγεται μια βαθιά φωνή (του Θεού;) που λέει:  
“Τι σου συμβαίνει;” Μπροστά στο θαύμα ο άντρας γονατίζει και παρακαλεί: 
“Είμαι χαμένος, δεν ξέρω που βρίσκομαι, είμαι χαμένος, φώτισε με, Κύριε. Πες μου που βρίσκομαι…Κύριε; Που βρίσκομαι;” 
Εκείνη τη στιγμή η φωνή, απαντώντας στην απελπισμένη παράκληση, λέει: 
“Βρίσκεσαι σε γεωγραφικό πλάτος 38 μοίρες νότια, γεωγραφικό μήκος 29 μοίρες δυτικά” 
κι αμέσως κλείνει ο ουρανός. 
“Ευχαριστώ, ευχαριστώ..” λέει ο άντρας. Μόλις όμως περνάει η πρώτη χαρά, το σκέφτεται λιγάκι και ξαναρχίζει να κλαίει ανήσυχος: “Είμαι χαμένος, είμαι χαμένος…” Συνειδητοποιεί ότι, ακόμα κι αν ξέρει που βρίσκεται, πάλι χαμένος είναι. Γιατί το να ξέρεις που βρίσκεσαι, δεν σου λέει τίποτα για να πάψεις να είσαι χαμένος. 
Ο ουρανός ανοίγει ακόμη μια φορά: “Μα, τι σου συμβαίνει επιτέλους;”  
“Να, στην πραγματικότητα δεν με εξυπηρετεί σε τίποτα να ξέρω που βρίσκομαι… Αυτό που θέλω να ξέρω είναι που πάω. Σε τι ωφελεί να ξέρω που βρίσκομαι αν δεν ξέρω που πάω; Αυτό που με κάνει να είμαι χαμένος είναι ότι δεν ξέρω που πάω.” 
“Ωραία”, λέει η φωνή, “πας στο Μπουένος Άιρες” και αρχίζει πάλι να κλείνει ο ουρανός. 
Τότε, πιο γρήγορα τώρα πριν προλάβει να κλείσει τελείως ο ουρανός, λέει ο άντρας: 
“Είμαι χαμένος, Θεέ μου, είμαι χαμένος και απελπισμένος…!” 
Ανοίγει ο ουρανός για τρίτη φορά: “Τι τρέχει πάλι;” “Να…εγώ, ξέροντας που βρίσκομαι, και ξέροντας που πάω, συνεχίζω να είμαι χαμένος όπως και πριν, γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρω καν που βρίσκεται το μέρος όπου πάω!”  Η φωνή απαντάει: “Το Μπουένος Άϊρες είναι 38 μοίρες….” 
“Όχι, όχι, όχι!” αναφωνεί ο άντρας. “Είμαι χαμένος, είμαι χαμένος… Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Συνειδητοποιώ ότι δεν φτάνει να ξέρω που βρίσκομαι και που πάω. Χρειάζεται να ξέρω ποιος είναι ο δρόμος για να φτάσω εκεί. Χρειάζομαι τον δρόμο” 
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, πέφτει από τον ουρανό μια περγαμηνή δεμένη με μια κορδέλα. Την ανοίγει ο άντρας και βλέπει έναν ναυτικό χάρτη. Επάνω αριστερά αναβοσβήνει ένα κόκκινο σημείο και από κάτω λέει: “Βρίσκεστε εδώ.” Και κάτω δεξιά, ένα γαλάζιο σημείο γράφει: "Μπουένος Άϊρες". 
Με χρώμα φούξια φωσφορίζον, ο χάρτης δείχνει μια πορεία με πολλές ενδείξεις: 
δίνη,  ύφαλος,  βράχια… 
και, φυσικά, σημειώνει την πλεύση που πρέπει να ακολουθήσει ο ήρωας μας για να φτάσει στον προορισμό του. Επιτέλους, ο άντρας είναι ευχαριστημένος. Γονατίζει, κάνει το σταυρό του και λέει: “Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου…”  Ο άπειρος και άτυχος ήρωας μας, κοιτάζει τον χάρτη, βάζει μπροστά τη μηχανή, σηκώνει τα πανιά, κοιτάζει ολόγυρα, 
και λέει: “Είμαι χαμένος, είμαι χαμένος!” 
Ασφαλώς. Συνεχίζει να είναι χαμένος. 
Όπου κι αν κοιτάξει, παντού υπάρχει μόνο νερό, κι όλες μαζί οι πληροφορίες που έχει δεν του χρησιμεύουν σε τίποτα, αφού δεν ξέρει από που ν΄αρχίσει το ταξίδι. 
Σ΄αυτήν την ιστορία ο άντρας βλέπει που βρίσκεται ξέρει ποιος είναι ο προορισμός του, γνωρίζει τον δρόμο που συνδέει το σημείο που βρίσκεται με το μέρος που πηγαίνει, κι εντούτοις, κάτι του λείπει για να πάψει να είναι χαμένος. Τι είναι αυτό που του λείπει; Να ξέρει προς τα που πάει.
Τι θα έκανε ο κυβερνήτης ενός πλοίου για να καθορίσει την πορεία του; 
Θα κοίταζε μια πυξίδα. Γιατί μόνο μια πυξίδα μπορεί να του δώσει αυτή την πληροφορία. 
Τώρα που ξέρει που βρίσκεται, ξέρει που πάει κι έχει και τον χάρτη που τον κατευθύνει, τώρα, του λείπει η πυξίδα. Γιατί αν δεν έχει πυξίδα, με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να ξέρει προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί. 
Άλλο πράγμα η πορεία και άλλο ο στόχος, ο προορισμός. 
Ο στόχος είναι το σημείο άφιξης, ο δρόμος είναι το πως θα φτάσεις. Η πορεία είν' η γραμμή η κατεύθυνση. Η κατεύθυνση είναι απαραίτητη, έστω κι αν το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει είναι να ξέρεις που πέφτει ο βορράς. Αν καταλαβαίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ πορείας και στόχου, αρχίζει να ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. Ευτυχία είναι, η ικανοποίηση να ξέρεις ότι είσαι στον σωστό δρόμο. Ευτυχία είναι η εσωτερική ηρεμία που νοιώθει αυτός που ξέρει προς τα που πάει η ζωή του. Ευτυχία είναι η σιγουριά ότι δεν είσαι χαμένος. Στην καθημερινή μας ζωή, οι στόχοι είναι τα λιμάνια όπου πρέπει να φτάσουμε, ο δρόμος είναι τα βοηθήματα που έχουμε στη διάθεσή μας για να τα καταφέρουμε, και τον χάρτη μας θα τον προσφέρει η πείρα. 
Δεν αμφιβάλλω ότι έχει σημασία να ξέρουμε που βρισκόμαστε. 
Ωστόσο…χωρίς κατεύθυνση δεν υπάρχει δρόμος. 
Είναι πιθανό, όταν βρίσκεται κανείς κοντά στον στόχο, να αισθάνεται ότι δεν είναι πια χαμένος. Όμως, αυτή η σιγουριά δημιουργεί δύο προβλήματα: 
1. Πρέπει να περιορίζω την επιλογή μου αποκλειστικά στους στόχους που διαγράφονται μπροστά μου.
2. (και το πιο σοβαρό…) Τι γίνεται αφότου έχω φτάσει στον στόχο μου, ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος, νοιώθοντας θαυμάσια και σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό μου; 

Τι γίνεται τη στιγμή που ακολουθεί την πληρότητα; Γιατί θα πρέπει να προσπαθήσω να βρω άλλον στόχο, και να θυμάμαι ότι κι αυτός θα πρέπει να είναι μέσα στα γνωστά πλαίσια, αλλιώς πάλι θα χαθώ. Η στρατηγική σύμφωνα με την οποία πρέπει να ανανεώνω συνεχώς τους στόχους μου για να αισθάνομαι ευτυχισμένος, πάντα αναγκασμένος να αποδιώχνω τον τερματισμό των προσπαθειών μου μόνο και μόνο για να συνεχίζω να βαδίζω, η ανάγκη να εφευρίσκω μόνο κοντινούς προορισμούς για να μην τυχόν και χαθώ στο δρόμο, όλο αυτό εμένα μου φαίνεται ένα υπερβολικά βαρύ φορτίο.
Επαναλαμβάνω: αν η ευτυχία μου προϋποθέτει να μην αισθανθώ ποτέ χαμένος, κι αν το τίμημα που πρέπει να καταβάλλω για να νοιώθω ευτυχής με εξαναγκάζει να κινούμαι πάντα σε κοντινές περιοχές, εγώ βρίσκω ότι κοστίζει υπερβολικά ακριβά.
Μεγαλώνω σημαίνει επεκτείνω τα όρια. Σημαίνει να φτάνω κάθε φορά και πιο πέρα. Πως θα μεγαλώσω αν ζω περιορισμένος στα γνωστά, από φόβο μήπως χαθώ; 
Το θέμα λοιπόν είναι να ξέρουμε την πορεία.

Το θέμα δεν είναι να ξέρω που πάω, δεν είναι πόσο κοντά βρίσκομαι ούτε ν΄ανακαλύψω τι πρέπει να κάνω για να φτάσω στον στόχο. Το θέμα είναι ότι ακόμη κι αν ο περιβάλλων χώρος δεν μου επιτρέπει να δω την ακτή, αν εγώ ξέρω που πάω, δεν με ενδιαφέρει ποτέ το μέρος που θα φτάσω, αλλά η κατεύθυνση την οποία ακολουθώ.
Στην περίπτωση των στόχων, ποτέ δεν ξέρω αν βαδίζω σωστά, όσο αυτοί δεν βρίσκονται μέσα στο οπτικό μου πεδίο.
Όταν ξέρω την πορεία, δεν με ενδιαφέρει πια αν θα φτάσω στο τέρμα. Είναι δυνατόν να μην είμαι χαμένος και να μη με νοιάζει το άμεσο αποτέλεσμα.
Κι αν εξαιρέσουμε τη ματαιοδοξία, αυτό είναι όφελος.
Αν για την ευτυχία μετρούσε ο προορισμός, τότε θα ήταν εξαρτημένη από τη στιγμή της άφιξης.
Αντίθετα, αν εξαρτάται από την αναζήτηση της πορείας, το μόνο που ενδιαφέρει είναι να βαδίζω στον δρόμο, κι ο δρόμος αυτός να είναι ο σωστός.
Ο σωστός δρόμος είναι εκείνος που ευθυγραμμίζεται με την πορεία που δείχνει η πυξίδα.
Όταν ο δρόμος προσανατολίζεται σύμφωνα με την κατεύθυνση που δίνω στη ζωή μου, τότε είμαι στο σωστό δρόμο.
Προσέξτε όμως, δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός δρόμος, όπως ακριβώς δεν υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που πάει προς το βορρά. Σωστό είναι και το ένα, αλλά και το άλλο, και το άλλο…και το άλλο…
Όλοι οι δρόμοι είναι σωστοί, αν πηγαίνουν στη σωστή κατεύθυνση.
Μπορώ να επιλέξω οποιονδήποτε δρόμο, και κάνει το ίδιο. Αφού η πορεία συμπίπτει με τον δρόμο, η αίσθηση μου είναι πως δεν είμαι χαμένος.
Στη ζωή, την πορεία την διαγράφει η κατεύθυνση που ο καθένας αποφασίζει να δώσει στην ύπαρξή του.
Και η πυξίδα καταφέρνει ν΄απαντήσει στην απλή ερώτηση:
Προς τι ζω;
Όχι γιατί αλλά προς τι.
Όχι πως αλλά προς τι.
Όχι με ποιον αλλά προς τι.
Όχι από τι αλλά προς τι.
Η ερώτηση είναι προσωπική. Το θέμα δεν είναι να απαντήσεις προς τι ζει ο άνθρωπος, προς τι υπάρχει η ανθρωπότητα, προς τι έζησαν οι γονείς σου ούτε τι νόημα έχει η ζωή των ανήθικων.
Το θέμα είναι η ΖΩΗ σου! Τι νόημα έχει η ζωή σου? 
Αν απαντήσεις με ειλικρίνεια στην ερώτηση, τότε έχεις βρει την πυξίδα για το ταξίδι!  
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ Ο Δρόμος της Ευτυχίας Φύλλα Πορείας IV) 

Διαβάζοντας διάφορα αυτόν τον καιρό, έπεσε στα χέρια μου, αυτό το απόσπασμα, δίνοντας αφορμή για προβληματισμό κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας!  
Είναι σημαντικό να μη χάσουμε την "πυξίδα" της ζωής μας, αλλά μ' αίσθηση στρατηγικής και μάχιμου δυναμισμού, το σχέδιο πορείας που χαράξαμε, να αξιοποιείται σταθερά, με αγωνιστικό βηματισμό ως προς την κατεύθυνση, με όπλο δράσης την αυτοεκτίμηση, την πίστη κι αφοσίωση στις επιλογές μας, για θετική εξέλιξη και ηθική ανταμοιβή! 
Περιορίζοντας επιζήμιες "συμπεριφορές" δεν θα χαθούμε εν μέσω δινών και υφάλων, ούτε θα... ξεβράσουμε τη ζωή μας πάνω σε βράχια στο διάβα της!

Φτάνει να μην χάσουμε την δική μας "πυξίδα", ή μήπως όχι? <by koko>



22 σχόλια:

  1. Σημασία όπως έλεγε και ο Καβάφης δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι Κατερινά μου!
    Να έχουμε στο μυαλό μας πάντα να μην τα παρατάμε, να μην ποδοπατάμε ανθρώπους στον δρόμο μας, να βοηθάμε όπου μπορούμε, αν λοξοδρομούμε να βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να ξαναγυρνάμε πίσω στο μονοπάτι μας!
    Πολύ δύσκολο γιατί υπάρχουν πολλοί πειρασμοί που θα μπερδέψουν την πυξίδα μας, αλλά πρέπει να προσπαθούμε!
    Και όταν θα φτάσεις στον προορισμό σου στο τέλος θα σκέφτεσαι πάντα το ταξίδι και ότι το γέμισε!
    Πολύ μου αρεσε η ανάρτησή σου σήμερα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου, χαίρομαι που συμπληρώνεις με αλληλέγγυα διάθεση, όπως και "να μην ποδοπατάμε" ανθρώπους, συμφωνώ απόλυτα, αλλά και να μην επιτρέπουμε να μας ποδοπατάνε, (και δεν εννοώ το σύστημα, ή την εξουσία) αλλά να εντείνουμε τις προσπάθειες όσο μπορούμε ν' αφήνουμε πίσω τέτοιες συμπεριφορές, ώστε να μην μπερδέψουν την πυξίδα μας και να ολοκληρώσουμε το ταξίδι!
      Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και την ενδιαφέρουσα άποψη σου Έλενα!
      Να έχεις μια όμορφη και χαρούμενη μέρα! Φιλάκια, φιλάκια!:))

      Διαγραφή
  2. "Όλοι οι δρόμοι είναι σωστοί, αν πηγαίνουν στη σωστή κατεύθυνση"....
    Κατερινάκι μου, είπες μια λέξη με βαρύνουσα σημασία: αυτοεκτίμηση. Κι εκεί νομίζω πως βρίσκεται και η άκρη του νήματος... Θέλουμε πολύ δουλειά ως άτομα, εννοώ για να κινηθούμε ομαδικά προς έναν στόχο. Μακάρι να βρούμε την πορεία μας.... Η ιστορία με συνεπήρε. Κόντεψα να πιστέψω πως "έβλεπα" τον Θεό! Γλυκό φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ! Πετροκόριτσο, πάντα έχεις μια γλυκιά "λαλιά" στα σχόλια σου!
      Πιστεύω πως η αυτογνωσία και η αυτοεκτίμηση είναι σημεία κλειδιά στη ζωή μας, για να προσπαθούμε να διεκδικούμε αυτό που μας αξίζει τόσο στο κοινωνικό όσο και στο οικογενειακό μας περιβάλλον!
      Μακάρι να "συμπλεύσουμε" ομαδικά σε κοινό στόχο Πέτρα μου, Μακάρι! Σ' ευχαριστώ που πέρασες!
      Φιλιά πολλά, φιλιά γλυκά!:))

      Διαγραφή
  3. δεν θα μπορούσες να βάλεις άλλο απόσπασμα που να μπορούσε να δείξει καλύτερα την διαφορά των δύο τούτων λέξεων. πορεία και διαδρομή ζωής με στόχο και βοηθό την εσωτερική μας πυξίδα. ταξίδι δύσκολο και όμορφο συνάμα. αν κάποιοι τα κατάφεραν γιατί όχι και εμείς;

    Κατερινάκι μου πολύ χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω, απόλαυσα όπως κάθε φορά πολύ την ανάρτησή σου!
    σε φιλώ γλυκά-γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βίκυ μου σε ΚΑΛΩΣΟΡΊΖΩ με μεγάλη μου χαρά!!! Δύσκολο ταξίδι όπως λες κι εσύ, γλυκιά μου και μόνο με επίμονη προσπάθεια θα βελτιώσουμε την πορεία του ταξιδιού μας!
      Σ' ευχαριστώ που μ' έναν όμορφο και θετικό τρόπο περνάς γλυκά συναισθήματα μέσ' από την άποψη σου! Χαίρομαι που είσαι πάλι κοντά μας Βίκυ μου κι εύχομαι καλές κι αξιόλογες διαδρομές στο κοινό, διαδικτυακό μας ταξίδι! Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα, Κατερίνα μου!
    Το συγκεκριμένο απόσπασμα δεν το γνώριζα, και χαίρομαι ιδιαίτερα που το έμαθα εδώ... Κι εμένα με συνεπήρε και θεωρώ πως περνά τόσο όμορφα και κατανοητά τα μηνύματά του!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Έλλη μου που σου άρεσε! Η γνώμη σου έχεις ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα!
      Να είσαι καλά γλυκιά μου και σ' ευχαριστώ για τη βόλτα σου!
      Να έχεις μια ενδιαφέρουσα Πέμπτη! Φιλιά πολλά, πολλά!:))

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα! Ξαναπέρασα για να σε προσκαλέσω σε ένα παιχνίδι:
      http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/2014/02/blog-post_15.html
      Πολλά φιλάκια, καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
    3. Α! Τρέχω αμέσως να πάρω την πρόσκληση μου! Σ' ευχαριστώ Έλλη μου να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!:))

      Διαγραφή
  5. Στο χέρι μας είναι να μη χάνουμε την πυξίδα...ή έστω να αποφεύγουμε τον λάθος δρόμο....
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό πιστεύω κι εγώ Μαρία μου! Σ' ευχαριστώ για την γνώμη και την βόλτα σου!
      Να έχεις μια υπέροχη μέρα! Φιλάκια πολλά!:))

      Διαγραφή
  6. Χωρίς πυξίδα δεν υπάρχει ταξίδι...............Ο στόχος δεν είναι απαραίτητα ορατός αλλά η πυξίδα μας φτάνει και περισσεύει για το ταξίδι. Γιατί αυτό είναι η απόλαυση.............χωρίς ενοχές και φόβους αφού έχουμε την πυξίδα μας οδηγό!
    Ωραίο απόσπασμα για να μιλήσεις για ένα δύσκολο θέμα.............
    Απόλαυσα την εγγραφή σου!!!!!!!! Σ'ευχαριστώ
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μη χαθεί η πυξίδα! Μου αρέσει που εστιάζεις στο πιο σημαντικό μήνυμα Αννούλα μου!
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για την σφραγίδα της άποψης σου που αφήνεις κάθε φορά στην "πόρτα" μου!
      Να έχεις μια ευδόκιμη μέρα Άννα μου! Φιλάκια πολλά!:))

      Διαγραφή
  7. Τι υπεροχο ποστ ειναι αυτο Κατερινα μου!
    δεν εχω διαβασει το βιβλιο, οποτε δε ξερω και το αποσπασμα.
    Υπεροχο ποστ!
    ευχαριθστουμε πολυ για οσα μοιραστηκες μαζι μας!
    να εισαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Έλλη μου, έχει σημαντικά μηνύματα!
      Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και τη γνώμη σου!
      Να έχεις μια όμορφη και γλυκιά μέρα! Φιλιά πολλά!:))

      Διαγραφή
  8. Un tema profundo mi Kate, esa brújula invisible nos maneja, sólohay que descubrirla con buenas acciones.
    Un beso, e felicito.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α! Δεν είχα αφήσει σχόλιο; Σε είχα διαβάσει στη δουλειά Κατερίνα μου. Ευτυχώς που ξαναπέρασα!
    Λατρεύω τον Μπουκάι. Έχει ένα απίστευτο τρόπο να μεταφέρει τα μεγαλύτερα νοήματα μέσα από ιστορίες που τις διαβάζεις συνεπαρμένος ! Όπως αυτήν εδώ!
    Είναι που την πυξίδα τη ψάχνουν σε λάθος μέρη να πω.... Είναι που δεν έμαθαν ότι είναι μέσα μας!

    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου γλυκύτατη Κατερίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπες τη σωστή πρόταση Αριστέα μου, " Είναι που δεν έμαθαν ότι είναι μέσα μας".
      Μακάρι να μπορέσουν να το καταλάβουν ή να το ανακαλύψουν, ξέρω πάρα πολλούς / πολλές που αποδέχονται μοιρολατρικά μια ζωή "θυσία" σ' αυτό που πρόσταξε η μοίρα τους, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι δεν διεκδίκησαν ή δεν πάλεψαν όσο έπρεπε για τις επιλογές τους! Μου λείπεις γλυκιά μου όταν δεν σε βλέπω, αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί κι εγώ δεν προλαβαίνω πολλές φορές ενώ διαβάζω να μην έχω αφήσει σχόλιο! Να περνάς όμορφα! Φιλιά πολλά!:))
      Δεν πειράζει

      Διαγραφή
  10. Τελικά, κάθε παραβολή του Μπουκάι, είναι κι ένας μικρός μπούσουλας για να μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Στον προσωπικό μας χάρτη, να έχουμε σταθερή πορεία και ακρίβεια.
    Κατερίνα μου πολύ ωραία ανάρτηση...
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, να είσαι καλά! Ναι αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας έχει γράψει αριστουργήματα!
      Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και την άποψη σου, τα φιλιά μου!:))

      Διαγραφή