Για τα παιδιά

"Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

Πηγή

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα.

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις 

την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου, αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους, αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα, αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες.

Πηγή

Είσαι το τόξο απ' το οποίο τα παιδιά σου ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο και κομπάζει ότι με τη δύναμή του τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Ας χαροποιεί τον τοξότη 

ο κομπασμός του, αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο." (Απόσπασμα από το αριστούργημα του  Χαλίλ Γκιμπράν “Ο Προφήτης”)

Δεν ξέρω πόσο καλοί  ή σωστοί γονείς είμαστε, ξέρω όμως πως εκτός από την αγάπη μας, η πνευματική και ψυχική σου ελευθερία παιδί μου, ήταν από τις βασικές γονικές μαθήσεις, που προσπαθήσαμε να διοχετεύσουμε σ’ εσένα, ανάμεσα και σε άλλες αξίες φυσικά!

Σήμερα, ψυχή μου, ανοίγεις τα φτερά σου! Μετά από επίπονες, προσπάθειες, αλλά με συνεχή πρόοδο, με σπουδαίες διακρίσεις, κατάφερες να κερδίσεις επάξια μια σημαντική θέση, που θα διευρύνεις πτυχίο, εξέλιξη, γνώσεις, προοπτικές κι εμπειρίες! 

Είσαι ικανοποιημένη κι ενθουσιασμένη που αγγίζεις το όνειρο σου! 

Eμείς μαζί σου, δίπλα σου και πολύ υπερήφανοι!   

Προσπαθούμε με ψυχραιμία να αποδεχτούμε την απουσία σου, να μη σκεφτόμαστε τα μίλια που μας χωρίζουν, αλλά να συμβιβαστούμε με τον χρόνο που θα γεννήσει την επιστροφή σου, ψυχή μου!

Εύκολο να το λέμε φίλοι μου, δύσκολο να το βιώνεις! Έτσι δεν είναι???  <by koko>