παραμύθι

...η Πλουβίνια στη Φυσικούπολη...

foto

Χαιρετώ τ' αγαπημένα μου πλήθη! 

Θέλω να σας συστηθώ!!! 

Eίμαι η πολύχρωμη πεταλούδα Πλουβίνια!

Ζω στη Φυσικούπολη, πετάω σθεναρά, ταξιδεύω και μαζεύω χρώματα απ’ τα λουλούδια, το φως του ήλιου, τον ουρανό 

τα φύλλα και δοκιμάζω γεύσεις κι αρώματα απ’ όλα τα άνθη της περιοχής μου.

Κάθε εποχή έχει τις ιδιαιτερότητες της αλλά εδώ στη φύση, αν και δεν είναι απόλυτα δίκαιη, έχουμε μάθει να συνυπάρχουμε αρμονικά και να συμβιώνουμε ειρηνικά διότι Δεν παραβαίνουμε ποτέ κανόνες και νόμους. 

Είναι θέμα αρχών!

Τα μικρά φυτά του κάμπου νοιώθουν σεβασμό απέναντι στα ψηλά δέντρα που τα προστατεύουν από τις πλημμύρες του χειμώνα και τους κεραυνούς, ενώ οι θάμνοι, μπορεί να έχουν μικρή ανάπτυξη, αλλά δίνουν καλλωπιστική αξία στις πλαγιές του βουνού ή του κάμπου και δέχονται πολλές φωλιές πτηνών, λαγών, σκίουρων κ.ά. Όσα φυτά είναι μικρότερα, άλλα χρησιμεύουν για να τρέφονται ζώα κι άλλα διαθέτουν βοτανικά χαρακτηριστικά που βοηθούν στην παρασκευή φαρμάκων, καλλυντικών, αλλά και αρωμάτων.

foto

Εμείς οι πεταλούδες έχουμε την αίσθηση της γεύσης στα πόδια μας κι εγώ όταν προσπαθώ να γευτώ τον ανθό των λουλουδιών, εκείνα με καλοδέχονται και μου εξομολογούνται διάφορες ιστορίες, κι εμπειρίες τους. 

Τα περισσότερα έχουν παράπονο απ’ τον αέρα, το κρύο και κυρίως τον άνθρωπο. 

Κάθε χρόνο, η σοφή αρχηγός της φαμίλιας μου κάνει ένα μεγάλο ταξίδι, στη γύρω περιοχή, συνομιλεί παρατηρεί και συγκεντρώνει διάφορα θέματα, αιτήματα ή παράπονα τους και στη συνέχεια ενημερώνει τον Πολιτοσοφό της ανθρώπινης πολιτείας. 

Φέτος ανέλαβα εγώ αυτόν το ρόλο και θέλω να μοιραστώ μαζί σας όλα όσα θα μαθαίνω! 

Στη διαδρομή μου συναντώ όλη την ομορφιά της φύσης, ποταμάκια, πηγές, καταρράκτες, ανθισμένες κοιλάδες, αγρούς, ζώα και φυτά. 

Ακούω προσεκτικά και συνομιλώ μαζί τους για ότι τους ενοχλεί και τους απασχολεί, 
είτε απ’ τον άνθρωπο, είτε απ’ τον αέρα, τη βροχή, το κρύο ή τη ζέστη.

Μ’ εμπιστεύονται απόλυτα, ότι θα μεταφέρω σωστά τα δίκαια αιτήματα τους, ώστε να μεριμνήσουν και να διορθωθούν τυχόν λάθη ή παραλήψεις από τους υπεύθυνους.

Σ’ αυτό το ταξίδι λοιπόν συνάντησα τη Μυρτιά, η οποία μου είπε, πως κινδύνεψαν από φωτιά το καλοκαίρι που μας πέρασε, διότι  κάποιος άνθρωπος άναψε φωτιά κοντά τους 

κι ο κακός αέρας τη μετακίνησε κι άρπαξε όλη η πλαγιά του βουνού. Κάηκαν πολλά ψηλά κι ωραία δέντρα, που έδιναν δροσιά και προστασία σ’ εμάς και στην πόλη.

foto

Κι η Αγριοτριανταφυλλιά επίσης μου ανέφερε, ένα άλλο θλιβερό γεγονός, όταν πέρασε ένα μεγάλο θορυβώδες, σιδερένιο πουλί που τους ράντισε με πικρή κόλλα 

και δυστυχώς πολλά αγριολούλουδα μαράθηκαν κι άλλα χάθηκαν εντελώς.

Ένα σπουργίτι που στάθηκε στο κλαδί της 
να ξαποστάσει, της είπε πως αυτή η πικρή τροφή ήταν για τα επικίνδυνα κουνούπια που είναι βλαβερά στον άνθρωπο, αλλά το έλος βρισκόταν πολύ πιο μακριά, όμως δεν το υπολόγισαν σωστά κι έτσι χάθηκαν άδικα, χρήσιμα έντομα κι ωραία λουλούδια, απ' τα οποία θα μάζευαν οι μέλισσες τη γύρη και το νέκταρ, για να δώσουν το μέλι, αυτή την υπέροχη, θρεπτική τροφή.

Πόσο λυπάμαι, Αγριοτρυανταφυλλιά μου, ακόμα κι εγώ ξέρω πως ΠΟΤΕ, δεν ανάβουν φωτιά κοντά σε ξηρά και δασώδη περιοχή, ούτε ραντίζουν μ’ εντομοκτόνο υγρό τις λάθος περιοχές, γιατί δημιουργούν μεγάλη ζημιά. 

foto

Συνεχίζω όμως το ταξίδι μου δίπλα στο όμορφο ποταμάκι  Φίλυδρο, που αυτό συνήθως κελάρυζε χαρούμενο· η γάργαρη φωνή του σήμερα είχε μια λύπη. 

Τι συμβαίνει κι είσαι μελαγχολικό? ρώτησα.  

Αχ! πεταλούδα μου, αν και ο ήλιος με βοηθάει να υπάρχω λιώνοντας  τα χιόνια, αν και τα ψηλά βουνά με προσέχουν και μου στέλνουν όλο τους το νερό, ώστε κι εγώ με τη σειρά μου να ποτίζω λιβάδια, μποστάνια, περιβόλια, ανθρώπους, ζώα και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, κάποια μεγάλα μηχανήματα έρχονται συνήθως τη νύχτα και πετούν σκουπίδια στην κοίτη μου, με αποτέλεσμα το καθάριο, πολύτιμο νερό μου να βρομίζει, 
να μην είναι πόσιμο ούτε για τους μόνιμους “κατοίκους” του δάσους και του κάμπου. Φράζουν και στενεύουν τη ροή μου και πνίγομαι!

foto

Λίγο πιο πέρα συναντήθηκα με τον Κότσυφα, μου είπε κι εκείνος πως κάθε αυγή 

που βγαίνουν για τροφή, τους κυνηγούν ανηλεώς, αόρατα καπνισμένα μπαμ και μπουμ με φονικά σκάγια και τους πληγώνουν θανάσιμα, γιατί δεν προλαβαίνουν να κρυφτούν κι έτσι, έχουν χαθεί πολλοί από 

τους συγγενείς του, αλλά και  πέρδικες και σπουργίτια και λαγοί κ.ά.  

Ω! μα πρέπει να ενημερώσω τον Πολιτοσοφό, να μη συνεχιστούν αυτές  οι άσχημες συνήθειες και συμπεριφορές των ανθρώπων. Δεν είναι καθόλου σωστό να ρίχνουμε σκουπίδια, ούτε στο ποτάμι, ούτε στο δρόμο, ή οπουδήποτε αλλού, υπάρχει ειδικός χώρος γι' αυτά. 
Και τα πτηνά, πρέπει να είναι και να νιώθουν ελεύθερα, να μη γίνεται εγωιστικό παιχνίδι κανενός. Φεύγω τώρα για να προλάβω την πολιτο-υπηρεσία ανοικτή. 

Αν κι ένιωθα κουρασμένη, προβληματισμένη 

και θυμωμένη με όλα όσα είχα ακούσει, καθώς έφτανα στην ανθρώπινη πολιτεία, στάθηκα σε μια μικρή λιμνούλα, δίπλα σε μια παιδική χαρά να ξαποστάσω.

Όλα τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω μου και με κοιτούσαν, άλλα με θαυμασμό, άλλα με περιέργεια κι άλλα με απορία. Αισθανόμουν τη χαρά, τη συμπάθεια και τη διάθεση τους για κουβέντα και παιχνίδι, αλλά δεν είχα πολύ χρόνο, έπρεπε πριν δύσει ο ήλιος να έχω γυρίσει πίσω στους δικούς μου.

Έτσι άνοιξα τα φτερά μου για τον αρχηγό της πόλης, τον Πολιτοσοφό, λίγο παρακάτω σ’ ένα μεγάλο κτίριο με λίγη, άγνωστη για μένα, πρασινάδα στην είσοδο.

Του μετέφερα λοιπόν, όλα τα δυσάρεστα νέα από τη φύση κι ότι τελικά οι άνθρωποι είναι είτε ανεύθυνοι είτε αδιάφοροι είτε ανενημέρωτοι, είτε εγωιστές.

Με άκουσε προσεκτικά, συμφώνησε στα δίκαια αιτήματα της Φυσικούπολης κι αμέσως έβγαλε ανακοίνωση και φρόντισε να ενημερώσει όλη την ανθρώπινη πολιτεία, για τις αλλαγές

που επιβάλλονται, για τις αυστηρές ποινές που πρόκειται να εφαρμόσει αν δεν αλλάξει 

η στάση και η συμπεριφορά τους απέναντι σε όλη τη φύση!

Μείνετε ήσυχη κυρία Πλουβίνια, δώστε μας λίγο χρόνο και δεσμεύομαι πως όλα θα τα διορθώσουμε, απάντησε. Κι άλλο? όλο υποσχέσεις δίνετε κι όλο νέα παράταση ζητάτε. Όταν όμως δεν θα υπάρχει πλέον η Φυσικούπολη να δω πως θα ζήσετε εσείς 
και τα παιδιά σας! Τον αποχαιρέτησα γρήγορα και πήρα το δρόμο της επιστροφής. 

Όσο για εσάς φίλοι μου, ελπίζω να συναντηθούμε κάπου εκεί, στην εξοχή 

και μέχρι τότε ν' αγαπάτε και να φροντίζετε την όμορφη φύση! 

Είπαμε, είναι θέμα αρχών!

Με αυτές τις σκέψεις έγραψα το δικό μου ιστόρημα, που λαμβάνει θέση στο νέο δρώμενο

"Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι", που οργανώνει, συντονίζει και ρυθμίζει, 

η “ομορφοπαραμυθένια” Αριστέα!
- περισσότερα παραμύθια εδώ 

♥ ♥ ♥ 

Το φυσικό μας περιβάλλον σήμερα, καταστρέφεται, επειδή οι άνθρωποι επεμβαίνουν με ιδέες και πράξεις, 
που απειλούν το μέτρο, την ισορροπία και τα στοιχεία των δυνάμεων της.

Ο άνθρωπος, έχει την αντίληψη να τη βλέπει από θέση κατακτητή μ’ εμπορική κατάχρηση 
κι όχι με λογική χρήση, θαυμασμό και δέος.

Οι Αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τη φύση, ξεκινώντας από τη μυθολογία, οι Θεοί των Αρχαίων Ελλήνων 
είχαν άμεση σχέση με τη φύση, όπως η θεά Δήμητρα ήταν προστάτιδα της γεωργίας, 
η θεά Άρτεμις ήταν η προστάτιδα των άγριων ζώων κ.λ.π.
όπως και πολλοί πνευματικοί και φιλόσοφοι, μελετούσαν τη σχέση ανθρώπου - φύσης. 
“Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη” Αριστοτέλης
Οφείλουμε ν’ αντιληφθούμε επί τέλους, την προσφορά, τη χρησιμότητα, 
την ομορφιά της και με σεβασμό να την προσέχουμε και να την προστατεύουμε
για να συνυπάρχουμε αρμονικά μαζί της!
♥ ♥ ♥ 
by koko

  • • • • • • • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • ♣ • • • • • • •