Μεθυσμένα δειλινά, ήταν η συμμετοχή μου, στο Συμπόσιο Ποίησης

Μεθυσμένα δειλινά 

θ’ αναπολείς, 

τα όμορφα απομεσήμερα με τις φλύαρες αγκαλιές και τα εύφλεκτα χάδια

στο πορφυρό καράβι του πάθους,

θ’ αναπολείς,    

τα φιλιά, στη θαλασσινή βιτρίνα της ακτής

τότε που τα κορμιά ύφαιναν το σ’ αγαπώ

ντυμένα με το χνούδι του ανέμου 

κι άνθιζε ο έρωτας

θ’ αναπολείς,

τη συναυλία των γλάρων στο χρυσάφι του ήλιου

το βλέμμα που σώπαινε το δάκρυ της φυγής

τη σαγήνη της καρδιάς, στον παφλασμό της μοναξιάς

θ’ αναπολείς,

την κύηση του ονείρου που στόλιζε το βυθό της ψυχής

κι αποθέωνε βουβά τη θάλασσα ελπίδας

όταν η θλίψη ακόμα έγνεθε σκοτάδι

θ’ αναπολείς,

τη φωνή που πνίγηκε μέσα στη δύναμή της,

ταυτότητα του σ’ αγαπώ να δώσει.

Μα όσο εσύ θ’ αναπολείς,

εγώ, τις πληγές μου θ’ αγναντεύω,

πάνω στο κύμα θα ξεγυμνώνεται  το σ’ αγαπώ

για να σε προσκυνήσει

αν τύχει η θύμηση σου, 

στα μεθυσμένα δειλινά να περπατήσει.

♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥

Χάρηκα που συμμετείχα σ' αυτή την όμορφη γιορτή ποίησης

κι ευχαριστώ την Αριστέα  "Η ζωή είναι ωραία", που μου έδωσε την ευκαιρία να εκφραστώ 

και να της δώσω κι από δω Συγχαρητήρια για την άψογη διοργάνωση του Συμποσίου! 
Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα, όσους με την ψήφο ή το σχόλιο τους 

εξέφρασαν θετικά κι ευγενικά τη γνώμη τους!

Ευχαριστώ κι όλους τους συνδημιουργούς που στάθηκαν και διάβασαν 

τα "Μεθυσμένα δειλινά" 

με ψήφο ή χωρίς, με σχόλια ή όχι, μου αρκεί που πέρασε από τα μάτια τους, 

η εικόνα της θάλασσας και το συναίσθημα του έρωτα...!

Μακάρι η αγάπη κι ο έρωτας να λούζει πάντα τις στιγμές μας

να ραίνουν μ' αισθήματα κι αρώματα το δρόμο για Ζωή!

Να είστε όλοι καλά με δύναμη και αντοχή για τα δύσκολα που ακόμα υπομένουμε...!

♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥~❈~♥

...φιλιά πολλά και να περνάτε μαγικά...

<by koko>