skype...

...εσύ, εμείς κι η υψηλή τεχνολογία! 

Η μέρα χαράζει, το φως παιχνιδίζει ανάμεσα σε σκιάσεις δέντρων, το απαλό θρόισμα των φύλλων πλάθει διαλόγους με το κελάηδημα των πουλιών, που επίμονα μας προτρέπουν στην εκκίνηση του ταξιδιού της νέας μέρας!  

Η σκέψη μου δραπετεύει κοντά σου κι ας είσαι στην αγκαλιά του Ορφέα ακόμα.  
Με 7 ώρες διαφορά από την πατρίδα δεν είναι και λίγες! 
Άλλη μια μέρα στο γραφείο και με ηλιόλουστη προδιάθεση παροτρύνω σκέψεις και συναίσθημα να αντιταχθούν στην πίεση και να επικεντρωθούν στην ώρα που οι συσκευές των επικοινωνιών υψηλής τεχνολογίας θα μας φέρουν 
και πάλι "κοντά". 
Μέσ' από αυτά θα προσπαθήσουμε να μειώσουμε την απόσταση, τη θλίψη, τη νοσταλγία και να πούμε τα νεότερα
από το χθες!
Το γραφείο ως συνήθως ένα πολύβουο μελίσσι, τηλέφωνα, συνεργάτες, πελάτες, παραγγελίες, αποστολές, διαφωνίες, ερωτήσεις, απαντήσεις και οι σπαζοκεφαλιές στην παραγωγή βοηθούν να να τρέξει ο χρόνος σχεδόν αβασάνιστα.
Είναι οι μόνες ώρες που χαίρομαι για το σπριντ του χρόνου!

Από τις 2:00 μ.μ, ο Η/Υ είναι συνδεδεμένος με το Skype, κι η οθόνη διάπλατη περιμένει ν' αναδείξει την εικόνα και τη φωνή σου! Το βλέμμα μου καρφώνεται μόλις πλησιάσω στο γραφείο και τ' αυτιά μου σαν έχουν εξασκηθεί τόσους μήνες στον ήχο της κλίσης, ολοένα νομίζω πως αντηχεί παντού!  
Θα είναι άλλη μια μέρα που θ' ανταλλάξουμε τα νεότερα, εσύ θα μας πεις τα δικά σου, τι σ' εντυπωσίασε, τι καινούργιο αποκόμισες και τι ανακάλυψες κι εμείς, θα κρύψουμε το δάκρυ με χαμόγελο, τον πόνο με άσχετη φλυαρία και την νοσταλγία μας θα την καλύψει η υπερηφάνεια γι' αυτά που με κόπο εσύ έχεις καταφέρει!   

Η ώρα 2:30 μ.μ κι ο γνωστός ήχος προαναγγέλλει την "άφιξη" σου στην οθόνη, παίρνουμε θέση, μα η σύνδεση είναι θολή με τα λεγόμενα pixel, αλλού η εικόνα κι αλλού ο ήχος, πασχίζουμε με αγωνία να βρούμε λύση εσύ από κει κι εμείς από δω για να σε δούμε καθαρά και να σ' ακούσουμε σωστά! 
Επί τέλους ο δορυφόρος συντονίζεται με τις επίγειες γραμμές, οι ματιές μας συναντιούνται, το προσωπάκι σου λάμπει κι αυθόρμητα η παλάμη μου "χαϊδεύει" το μάγουλο σου, εσύ χαμογελάς μα η ψυχή μου αναπλάθει δύναμη και κουράγιο έστω και μ' αυτό το χάδι "αυταπάτης". 
Η φωνή μου ντύνεται με σιωπή και μελαγχολία, κάνει τα πρώτα μας λεπτά βουβά κι αμήχανα, συνυπάρχουν ανάμικτα συναισθήματα συγκίνησης παρηγοριάς χαράς που ακόμα δυσκολεύομαι να ισορροπήσω.    
Βλέπεις ψυχή μου δεν μπορώ να συνηθίσω την απουσία σου και λυγίζω που σε βλέπω σαν "κινούμενη" φωτογραφία. 
Γεμίζω από σένα εικόνες, λόγια, εμπειρίες, διάλογοι με θέματα της καθημερινότητας και της εκεί διαμονής σου! 
Για μία ώρα, αναμετριέται η χαρά με τ' άχαρα σημάδια της απόστασης, ανάσες υπομονής το γέλιο, ο ενθουσιασμός και τα τρυφερά συναισθήματα που εκπέμπεις! 

Ο χρόνος τρέχει, πρέπει να κλείσουμε τη σύνδεση μας λες, να ετοιμαστείς για να ξεκινήσεις τη δική σου μέρα κι εγώ δεν αντέχω να σε χάνω απ' τα μάτια μου, παλεύω ψύχραιμα να σε χαιρετίσω μα δεν τα καταφέρνω, η φωνή μου κομπιάζει δακρύζω και με βλέπεις "όχι πάλι μαμά..." μου λες, κι εγώ συνέρχομαι δεν θέλω η εικόνα της θλίψης μου να σ' ακολουθεί, δικαιολογώντας με σου απαντώ, έτσι είναι "οι μανούλες", τα δάκρυα τους είναι χρυσαφένιες ευχές στο δρόμο των παιδιών τους! 
Φευγαλέες συμβουλές, στιγμιαίες ματιές κι η φόρτιση του αποχαιρετισμού στα ύψη, ένα γλυκό χαμόγελο, απεσταλμένα φιλιά με τις παλάμες κι η αποσύνδεση έκανε το σήμερα χθες.

Ακριβός ο αγώνας της αντοχής και πανάκριβο το βάσανο της απουσίας σου, ψυχή μου, μα χαλάλι το τίμημα, γιατί αξίζεις τ' όνειρο σου! 

Από τις "interne-τικές" στιγμές επικοινωνίας με την κόρη μου που αφοπλιστικά μας χαρίζει 

"λουλούδια" σεβασμού κι  αγάπης, κρίνα υπερηφάνειας και κύματα αισιοδοξίας! 

καλή εβδομάδα σε όλους... <by koko>