9/4/14

Ιστορίες του καφενέ

...η συνέντευξη



Το ραντεβού ορίστηκε, το τηλέφωνο έκλεισε κι εγώ σε λίγο έπρεπε να φύγω για το σημείο συνάντησης. Τόσο καιρό περίμενα μια συνέντευξη με την κ. Αναΐς μην φτάσω και καθυστερημένα. Αν και βροχερή μέρα δεν είχε κίνηση κι ευτυχώς έφτασα έγκαιρα στον “Καφενέ” του κυρ Μιχάλη. 
Περιμένοντας την, είχα στο μυαλό μου πως θα συναντήσω μια τυπική και σοβαρή μεγαλοκοπέλα, επειδή θεωρείται επιτυχημένη και ταλαντούχα στον χώρο της κι όλες αυτές οι κάπως επώνυμες έχουν μια υπεροπτική συμπεριφορά.

Έδωσα στον κυρ Μιχάλη την παραγγελία, βολεύτηκα στην χαμηλή πολυθρόνα μου κι έριχνα διερευνητικές ματιές γύρω μου. Είναι ένα όμορφο και ήσυχο καφέ, στυλ ‘70ς με ντεκόρ από παλιά, κομψά αντικείμενα τέχνης που κοσμούσαν θαυμάσια άχαρες γωνιές στον περιβάλλοντα χώρο.
Αρχίζω να ξεφυλλίζω ένα έντυπο αρχιτεκτονικής κι εσωτερικής διακόσμησης, περισσότερο ενημερωτικά, επειδή αφορούσε το αντικείμενο της καλεσμένης μου. 
Ωστόσο ήρθε κι ο ελληνικός καφές μου, συντροφιά με γευστικά λουκουμάκια. Δεν είχε πολύ κόσμο και στο διπλανό τραπεζάκι καθόταν μια νεαρή, συμπαθητική κοπέλα, με κοντό καστανό μαλλί. Ο μισοτελειωμένος καφές της, δήλωνε πως περίμενε αρκετή ώρα μόνη κι έδειχνε λίγο σαστισμένη.
Ένα σομόν μαντήλι γύρω απ’ το λαιμό της, μάταια προσπαθούσε να μεταδώσει ένα ζωηρό βλέμμα στο θλιμμένο και χλωμό της πρόσωπο!
Φαινόταν ανήσυχη και πότε – πότε της ξέφευγαν κάτι φωνήεντα σκόρπια, προσπαθώντας να σχηματίσουν λέξεις, μα εκείνη διακριτικά τα στρίμωχνε κάτω απ’ τα λεπτά της χείλη και κοιτώντας μ’ έντονη νευρικότητα το μικροσκοπικό της ρολόι, έριχνε αμήχανες ματιές προς την πόρτα εισόδου. Το ραντεβού της καθυστερούσε όπως κατάλαβα, μα και το δικό μου επίσης. 
Ο χρόνος κυλά αλλά προσπαθώ να μην παρασυρθώ στη δίνη του κι απλά απολαμβάνω τον καφέ μου, απαντώ στις επίμονες κλήσεις κι απαιτητικές ερωτήσεις του αρχισυντάκτη μου, όταν ακούω από το διπλανό τραπεζάκι την κυρία να φωνάζει και με τεντωμένο χέρι να προσκαλεί έναν κύριο που μόλις μπήκε.
- Ερρίκο εδώ, εδώ έλα, ψέλλισε με μια χαρμολύπη θα έλεγα.
Έρχεται και κοντοστέκεται ένας κύριος ψηλός, ευθυτενής, γύρω στα 40 μ’ ένα κομμάτι εφημερίδας διπλωμένο στο χέρι σφιχτά κι ένα φθαρμένο καρό καπέλο στο κεφάλι.
– Τι γίνεται, γιατί επιμένεις να με δεις? τι θέλεις? αφού τα 'παμε δεν τα 'παμε? τι ρωτάει, ορθά, κοφτά.
- Έ, να, απαντάει εκείνη, σκέφτηκα, αφού δεν έρχεσαι στο σπίτι, να συναντηθούμε εδώ, κάθισε όμως λίγο σε παρακαλώ μην είσαι όρθιος, θέλω να σου πω....
- Σου είπα, τη διακόπτει εκείνος με υψωμένη τη φωνή, δεν έχω άλλο χρόνο μαζί σου, πρέπει να αλλάξω ρότα στη ζωή μου, πρέπει να φύγω, πρέπει να το κάνω για τη μάνα μου, για τους δικούς μου, πρέπει να κάνω ένα βήμα παραπέρα, πρέπει να το αποδεχθείς και πρέπει να σταματήσεις να μου τηλεφωνείς, κατάλαβε το....
- Αυτό προσπαθώ να καταλάβω του απαντάει εκείνη, τόση ώρα μου λες πρέπει το ένα πρέπει το άλλο, αλλά για το πρέπει της σχέσης και της αγάπη μας δεν έχεις να πεις κάτι... 
- Εκείνος σιωπηλός αυτή τη φορά, έκανε μικρούς βηματισμούς πέρα – δώθε, ώσπου ήρθε ο κυρ Μιχάλης να πάρει την δική του παραγγελία.
- Καθίστε κύριε, τραβάει την καρέκλα ο κυρ Μιχάλης κι επί τέλους ο Ερρίκος κάθεται μεν απρόθυμα δε. 
- Τι θα πάρετε; τον ρωτάει, κι εκείνος απαντά, "φαρμάκι", α, σκέτο καφέ θέλετε κύριε?
- Όχι, έναν μέτριο διπλό, η ζωή μου είναι φαρμάκι... είπε ξεφυσώντας.
Ά, δε βαριέστε, λέει με χαμόγελο ο κυρ Μιχάλης, έχει βάσανα η ζωή, αλλά το κατά πως την κουμαντάρεις έχει σημασία, ζάχαρη την τάισες γλυκό θα σου δώσει, πικρό την πότισες φαρμάκι θα σου δώσει, ότι την ταΐσεις αυτό θα σου δώσει κύριε κι έφυγε για την παραγγελία.
- Ξέρεις, συνέχισε η κοπέλα, θέλω να σου θυμίσω πως νοιώθω για σένα, για τις στιγμές και τα χρόνια που ζήσαμε, για τα όνειρα που κάναμε μαζί, εσύ μου έλεγες...
 - Ότι είχαμε πάει και τέλειωσε, απαντάει εκείνος απότομα, μου έτυχε αυτό το προξενιό κι είναι ευκαιρία, αυτή έχει λεφτά που θα ξελασπώσουμε όλοι στην οικογένεια και δεν πρέπει να την χάσω, δεν πρέπει, την απόφαση μου την έχω πάρει, τέλος, φώναξε δυνατά κι ακούστηκε σε όλο το μαγαζί.
Έπειτα σιωπή. Γυρίσαμε όλοι με τρόπο προς το μέρος τους.
Η κοπέλα βουβή σκούπιζε τα δάκρυα της, εκείνος κακόκεφος και σοβαρός δίπλωνε ξεδίπλωνε εκείνο το κομμάτι εφημερίδας και κοίταζε έξω απ’ το παράθυρο, μάλλον για ν’ αποφύγει τα βλέμματα των θαμώνων. 
Τα λεπτά ωστόσο περνάνε, γίνονται τέταρτα, γίνονται μισάωρα κι εγώ ακόμα περιμένω την κ. Αναΐς που δε λέει να φανεί κι αναρωτιέμαι, μήπως έπαθε κάτι. Μπαίνω στη
σκέψη, του γιατί και του διότι έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι και δεν μου είναι εύκολο ν' αποδεχτώ την αδιαφορία της κι αρνούμαι να παραδεχτώ, πως αγνοεί, τον προϊστάμενο μου, το γνωστό κι έγκυρο έντυπο μέσο κι εμένα την ίδια φυσικά, που κινδυνεύω να χάσω τη δουλειά μου, διότι αν δεν έρθει εκείνη, εγώ δεν έχω κάποιο άλλο θέμα να καλύψω το 2/σέλιδο κενό της πολυπόθητης συνέντευξης και πολύ εύκολα θα μου δείξουν την έξοδο... Κι έπειτα σου λένε ότι οι κακές γλώσσες φταίνε που διαδίδουν φήμες άσχημης συμπεριφοράς κι αγένειας των επωνύμων. 
Δοκιμάζω να επικοινωνήσω εγώ μαζί της, όταν ακούω έναν γδούπο κι έντονες φωνές, πάλι απ’ το διπλανό τραπέζι με το γνωστό πια ζευγάρι, γυρίζω και βλέπω την κοπέλα λιπόθυμη στο πάτωμα και τον Ερρίκο να της λέει, έλα τι έπαθες τώρα, σήκω Θάλεια με κάνεις ρεζίλι, γ@μ@το μου, βάζει την μεσοκομμένη εφημερίδα κάτω απ’ τη μασχάλη, (που δεν την έχει αφήσει στιγμή απ΄την ώρα που ήρθε), και προσπαθεί να τη σηκώσει τραβώντας την από τα χέρια.
Έρχεται κι ο κυρ Μιχάλης έντρομος, μα τι έγινε, τι έπαθε η κοπέλα, πλησιάζει κι ένας νεαρός που κοντοστεκόταν πιο πέρα κι ενώ νοιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά, επιχειρώ να βρεθώ κι εγώ δίπλα της με χαρτομάντιλα και μια βεντάλια στο χέρι, μήπως φανούν χρήσιμα, μήπως απαλύνουν τα σκληρά λόγια του Ερρίκου, που όπως κατάλαβα ήταν ανέτοιμη κι αδύναμη να τα αποδεχτεί. 
Η Θάλεια όμως ήταν κάτωχρη και σπαρταρούσε από αναφιλητά κι απ’ τα μπλαβιασμένα της χείλη έβγαιναν άναρθρες λέξεις χωρίς νόημα.
Ο κυρ Μιχάλης, παροτρύνει τον Ερρίκο να την ξαπλώσει στον διπλανό καναπέ κι εκείνος θα καλούσε το 166. Πράγματι, εκείνος την σήκωσε στα δυο του χέρια τη φιλούσε στο πρόσωπο και συγκινημένος την ακούμπησε απαλά στον ταλαιπωρημένο καναπέ κι εμείς οι υπόλοιποι σιγά σιγά απομακρυνθήκαμε. 
Προσπαθώ ωστόσο να επικοινωνήσω με την καλεσμένη μου, διότι ο χρόνος εκπνέει, αλλά μάταια. Σκέφτηκα να περιμένω δέκα λεπτά ακόμα και μετά αδιαμαρτύρητα να δεχτώ την όποια επίπληξη από τους ανωτέρους μου. Ήδη αντηχούν τα λόγια τους στ’ αυτιά μου, "δεν υπάρχουν δικαιολογίες, Ηλιάνα,το αποτέλεσμα μετράει"...
Ο θυμός, η αγανάκτηση κι εγώ πίναμε τις τελευταίες γουλιές κι έριχνα φευγαλέες ματιές στην Θάλεια. Όσο εκείνη πάλευε με την δυσφορία και την ασθενική της κατάσταση, ο Ερρίκος δακρυσμένος της κρατούσε το χέρι, της χάιδευε το μέτωπο και της σιγοψιθύριζε. Κατά διαστήματα έπιανε κι εκείνο το κομμάτι της εφημερίδας, σαν να ήθελε να τ’ ανοίξει, αλλά μετά το έσφιγγε περισσότερο στη παλάμη του.
Εκείνη δεχόταν σιωπηλά το κάθε του άγγιγμα, κάθε του ψίθυρο, αρκεί που ήταν απ’ τον Ερρίκο της και σιγά σιγά έδειχνε να βελτιώνεται κι η όψη της.
Ο κυρ Μιχάλης κατά διαστήματα ρωτούσε για την κατάσταση της και σαστισμένος κοίταζε το δρόμο μήπως και φανεί το ασθενοφόρο, ώσπου άξαφνα φωνάζει, ά, ήρθε επί τέλους παιδιά, ήρθε.  
Μόλις το είδε ο Ερρίκος, σκύβει στην αγκαλιά της έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη κι αρχίζει να της μιλάει λίγο πιο δυνατά.
Το ξέρεις ότι κι εγώ σ’ αγαπώ, το ξέρεις ότι δεν θέλω να χωρίσουμε, έχω τρελαθεί με τόσα οικονομικά προβλήματα αλλά δεν θέλω να σε χάσω και να γ@μ@το μου, πετάει με δύναμη στο πάτωμα εκείνο το κομμάτι εφημερίδας που τόση ώρα κρατούσε σφιχτά, και ξεδιπλώθηκαν από μέσα δυο μπλε τετράγωνα χαρτάκια που έμοιαζαν σαν εισιτήρια. Να, δες, παλεύω για ν' αντέξω να φύγω από σένα, αλλά τελικά δεν μπορώ. Πάμε να φύγουμε Θάλεια μου, η καινούργια μου δουλειά είναι στη Θεσσαλονίκη πάμε εκεί να ζήσουμε ... 
Κι εκείνη ψέλλισε, όταν την πήρε αγκαλιά πηγαίνοντας την στο ασθενοφόρο, κι εγώ σ’ αγαπώ καλέ μου κι εγώ, καταβεβλημένη, αλλά εμφανώς χαρούμενη...

Βλέποντας τους σκεφτόμουν, ίσως και να τα καταφέρουν, η αγάπη, άλλοτε δακρύζει κι άλλοτε ελπίζει κι όπως έχει πει κι ο  
Π. Κοέλο:
“Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της” 
Όπως θα έχετε καταλάβει το δικό μου ραντεβού μου δεν ήρθε ποτέ, αλλά ευτυχώς ο Ερρίκος και η Θάλεια μόλις μου έδωσαν το "θέμα" που θα ανταλλάξω με την... γκρίνια του αρχισυντάκτη μου! 
“Ανθρώπινες διαδρομές που ανασαίνουν με αγάπη 
και πορεύονται με σημάδια ψυχής”

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στις Ιστορίες του καφενέ.
<by koko>             
   
Οι Ιστορίες του καφενέ είναι μια ιδέα 
της Μαρίας Κανελάκη με την επιμέλεια της Αριστέας


Συμμετέχουν τα εξής ιστολόγια:

Δημήτρης Ασλάνογλου, θα φιλοξενηθεί από την Αριστέα
Γλαύκη, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Κατερίνα Βερίγκαhttp://positive-thinking-greece.blogspot.gr
Κλαυδία, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Μαρία(me maria), http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/

33 σχόλια:

  1. Μα τι ωραία ιδέα ήταν αυτή με τις ιστορίες του καφενείου!
    ΄Εχω ξετρελαθεί με τις ιστορίες που διαβάζω..
    ΄Οταν έχουν και happy end το καλύτερό μου...!
    Καλό βράδυ...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά Αννιώ, πόσο συμφωνώ μαζί σου!
      Διαβάζουμε υπέροχα κείμενα και με ταλέντο γραφής!
      Να είσαι καλά κοπέλα μου και να έχεις μια όμορφη Τετάρτη!
      Τα φιλιά μου!:))

      Διαγραφή
  2. Kατερινα μου συγκλονιστική ιστορία!
    Εχει πολύ δίκιο ο Κοέλο έτσι ακριβώς είναι.
    Τελικά και αυτή η ιδέα της Μαρίας ήταν μοναδική ευκαιρία να διαβάσουμε αριστουργήματα!
    Κι όλα με τόσο γλυκά και έντονα συναισθήματα!
    Προσπαθώ να γράψω και την δική μου ιστορία ελπίζω να προλάβω!
    Πολλά φιλιά γλυκιά μου καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιδέα της Μαρίας μου άρεσε πάρα πολύ Έλενα, παρ' όλο που δεν διαθέτω συγγραφικό ταλέντο
      το προσπάθησα, διότι ήθελα να συμμετέχω σ΄αυτό το δημιουργικό διηγηματικό "ξεφάντωμα",
      που όπως λες κι εσύ διαβάζουμε Αριστουργήματα!
      Σ' ευχαριστώ γλυκιά μου, για τα καλά σου λόγια και περιμένω με χαρά και τη δική σου ιστορία!
      Να έχεις μια ήρεμη και λουλουδένια μέρα! Φιλάκια πολλά με αγκαλιά ζεστή!:))

      Διαγραφή
  3. Κατερίνα μου γλυκιά, μας ταξίδεψες με την υπέροχη ιστορία σου, που ξεχειλίζει αγάπη και συναισθήματα.
    Η αγωνία κορυφώθηκε ως το τέλος. Ανατρεπτική και αισιόδοξη έκβαση. Τα λόγια του κυρ-Μιχάλη, είναι φιλοσοφημένα. Επισκιάζουν κι αυτά του Κοέλιο τολμώ να πω...
    Πολλά φιλιά και σ' ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη που ποτέ δεν πήρες, αλλά μας χάρισες μια πανέμορφη ιστορία αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, κατ' αρχάς Σε Συγχαίρω για την όμορφη και αξιόλογη ΙΔΕΑ σου!
      Μου άρεσε τόσο πολύ που ενθουσιάστηκα μόλις τη διάβασα και δήλωσα συμμετοχή
      χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι η πρώτη μου φορά που γράφω κάτι τύπου αφηγηματικής "πεζογραφίας"
      και δεν ξέρω αν το προσέγγισα με σωστό τρόπο.
      Είναι πάντως το πρώτο μου διήγημα και είμαι πολύ περήφανη που κατάφερα να σας αρέσει!
      Όσο για την ιστορία, πράγματι για συνέντευξη το ξεκίνησα, αλλά τα βρήκα πολύ σκούρα
      και σβήσε - γράψε, η πορεία του βγήκε με συναισθηματικό χαρακτήρα, αλλά μου άρεσε.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια πατριωτάκι μου, επιδρούν τονωτικά στο είναι μου, να ξέρεις!
      Να είσαι καλά Μαρία μου, να έχεις μια γλυκιά και όμορφη μέρα και χαίρομαι που εξ' αιτίας σου διαβάζουμε αριστουργήματα! Τα φιλιά και την βαθιά μου εκτίμηση σου στέλνω!:-))

      Διαγραφή
  4. Κατερίνα καλησπέρα
    Μόλις διάβασα την ιστορία σου, που είναι μια όμορφη ιστορία αγάπης και μου άρεσε το happy end που πλανάται στον ορίζοντα.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, σ' ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που σου άρεσε η προσπάθεια μου!
      Να είσαι καλά και να έχεις μια γλυκιά συνέχεια!
      Τα φιλιά μου στέλνω!:))

      Διαγραφή
  5. Κατερινάκι μου πόσο όμορφη είναι η ιστορία του καφενέ σου! και με πόση φροντίδα κι αγάπη την έγραψες!
    μακάρι η αγάπη πάντα έτσι να νικά!
    σ' ευχαριστώ πολύ για την απόλαυση που μου προσέφερες, σε φιλώ και σου εύχομαι να έχεις μια έναστρη νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βικάκι μου πόσο με χαροποιεί η άποψη σου, να 'ξερες μόνο!
      Είναι η πρώτη μου φορά και το πρώτο μου διήγημα και δεν φαντάζεσαι πόσο όμορφα νοιώθω που κατάφερα να περάσεις ευχάριστα τον χρόνο σου διαβάζοντας το!
      Σ' ευχαριστώ για τις γλυκιές σου κουβέντες και την υπέροχη ευχή σου!
      Να έχεις μια αισιόδοξη συνέχεια! Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

      Διαγραφή
  6. μακαρι να τα καταφερουν!μακαρι η αγαπη να νικαει παντα!πολυ ομορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να κυριαρχεί η αγάπη πάντα φίλη μου, σε όποια γλώσσα κι αν μιλάει!
      Σ' ευχαριστώ που άφησες τη γνώμη σου με ωραίο κι ευγενικό τρόπο!
      Καλή συνέχεια! Τα φιλιά μου!:))

      Διαγραφή
  7. Μας γκάστρωσε αυτός ο Ερρίκος μέχρι να πει το 'ναι'! Έπρεπε να λιποθυμήσει η δόλια για να συγκινηθεί το γαιδούρι; :-))

    Απολαυστικότατο πάντως.
    Το διάβασα με τη συνοδεία καφέ, έχοντας ταυτόχρονα και την αγωνία τι θα γίνει με το ραντεβού της αφηγήτριας.

    Τελικά, άμα έχεις μάθει να αφουγκράζεσαι, να πιάνεις τον παλμό των ανθρώπων γύρω σου, καθημερινά θα βρίσκεις θέματα να σε προβληματίζουν και να σε συντροφεύουν.
    Καλή σου ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα πόσο θαυμάζω αυτόν τον αυθορμητισμό σου, δεν λέγεται φίλε μου!
      Δυστυχώς Πέτρο, συμβαίνει πολλές φορές και μόνο όταν χάνουμε κάτι, εκτιμούμε την πραγματική του αξία! Σ' ευχαριστώ για τον υπέροχο σχολιασμό σου και χαίρομαι που σου άρεσε. Είναι η πρώτη μου απόπειρα διήγησης κι έχει σημασία για μένα η γνώμη σου.
      Να είσαι καλά και να έχεις ένα ήρεμο και δημιουργικό απόγευμα!

      Διαγραφή
  8. πω πω πολυ καλη ιστορια!
    μου αρεσε το τελος!
    ηθελα να ηταν μαζι το ζευγαρι!
    μου αρεσε που πεταξε και την εφημεριδα!
    πολυ καλη!
    μπραβο Κατερινα μου!
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κικούλα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια και την άποψη σου!
      Πάντα αγγίζεις μ' ευαισθησία τις λεπτομέρειες που αποδίδουν συναίσθημα στο θέμα!
      Να είσαι καλά κοπέλα μου και να έχεις ένα γλυκό απόγευμα!
      Χάθηκα αυτή την εβδομάδα λόγω δουλειάς και τρέχω να διαβάσω αυτά που έχασα!
      Φιλιά πολλά με ανθισμένη αγκαλιά!:))♥

      Διαγραφή
  9. Κατερίνα μου,
    μου άρεσε πολύ η ιστορία σου και ομολογώ πως χάρηκα με το ευτυχισμένο τέλος των ηρώων! Είμαι σίγουρη πως και ο αρχισυντάκτης θα χάρηκε από την αλλαγή της "συνέντευξης" σε ένα διήγημα που αφορά την αγάπη. Πάντα η αγάπη είναι ένα όμορφο θέμα.. είτε γράφεις, είτε μιλάς, είτε την βιώνεις, είτε την βλέπεις τριγύρω, σου δίνει τα πιο αισθαντικά και πλήρη συναισθήματα. Μου άρεσαν πολύ τα ονόματα που χρησιμοποίησες, Ερρίκος και Θάλεια, τι ωραία ονόματα!
    Μπράβο γι αυτή την τόσο όμορφη ιδέα που δημιούργησαν οι κοπέλες των φιλικών blog. Όσες συμμετοχές μπόρεσα να διαβάσω είναι αριστουργήματα.. και με φόντο τον καφενέ.. :)
    Να είσαι καλά γλυκιά μου! Un abbraccio! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνα μου γλυκιά, ξεκίνησα να γράψω για μια συνέντευξη, αλλά δεν μου έβγαινε με τίποτα, σβήσε γράψε μια εβδομάδα κι ήμουνα ακόμα στην πολυθρόνα του... καφενέ. Έβλεπα και τ' άλλα κορίτσια να προχωράνε τις ιστορίες τους κι αγχώθηκα γιατί μου άρεσε η ιδέα, παρ' όλο που δεν έχω ξαναγράψει διήγημα.
      Χαίρομαι που σου άρεσε κοπέλα μου, πάντα μ' ευγενικά λόγια και τρυφερά συναισθήματα γεμίζεις την ψυχή μου! Τα ονόματα τα έψαξα πολύ, η αλήθεια είναι, δεν ήθελα να είναι συνηθισμένα, όσο κι αν με πίεζε ο χρόνος, χι, χι είμαι λίγο τρελή με την λεπτομέρεια, αλλά μου έδωσες μεγάλη χαρά που το πρόσεξες! Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο και χαρούμενο απόβραδο!
      Φιλάκια ανθισμένα και λουλουδένιες αγκαλιές κοριτσάκι μου γλυκό!♥

      Διαγραφή
  10. Kατερίνα μου μου άρεσε η ιστορία σου! Τη βρήκα πολύ πρωτότυπη και καλογραμμένη όπως εσύ ξέρεις. Τελικά τα οικονομικά προβλήματα χωρίζουν όντως ζευγάρια...Βέβαια η δυνατή αγάπη τα καταφέρνει να επιβιώσει.
    Και τέλος καλό για όλα τα πρόσωπα της ιστορίας σου.........την απόλαυσα!
    Καλό σου βράδυ κοπέλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου χαίρομαι πραγματικά πολύ, που σου άρεσε κι ευχαριστώ
      για τα ευγενικά και προσεγμένα σου λόγια!.
      Η αγάπη, πιστεύω όλα μπορεί να τα νικήσει,αρκεί να την νοιώθεις και να την καταλαβαίνεις,
      όχι μόνο όταν τη χάνεις! Να είσαι καλά γλυκιά μου και να έχεις μια όμορφη Παρασκευή!
      Φιλάκια πολλά!:))

      Διαγραφή
  11. Κατερίνα μου, διάβασα παραπάνω ότι είναι η πρώτη σου φορά σε διήγημα. Μην το αφήσεις, σου πάει. Μου άρεσε πάρα πολύ που όλο αυτό το είδαμε και το νιώσαμε μέσα από τα μάτια ενός παρευρισκομένου. Όλα ήσαν υπέροχα δοσμένα, ακτινοβολώντας τις αξίες και τις ευαισθησίες σου, με τα δικά σου λόγια να λαμπυρίζουν και να ξεπερνούν και του Κοέλιο. Τα συγχαρητήρια και τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Lysippe μου, πόση δύναμη μου δίνουν τα λόγια σου! Όταν ΕΣΥ κατέχεις μια σπάνια τέχνη γραφής κι αφήγησης, είναι μεγάλη τιμή για μένα να θεωρείς ότι μπορώ να συνεχίσω.
      Σ'ευχαριστώ πολύ, που με αυθεντική χροιά λόγων και με δομημένη σκέψη και οπτική, δίνεις ανάσα σε μια "εν-δυνάμει συγγραφέα", χι, χι. Περισσότερο ως δημιουργική εξάσκηση το βλέπω γλυκιά μου, θέλω να πειραματίζομαι στη γραφή γενικότερα, διότι μου αρέσει και η ποίηση πάρα πολύ.
      Να είσαι καλά Lysippaki μου και να έχεις μια χαρούμενη κι εποικοδομητική μέρα!
      Τα φιλιά μου με λουλουδένια αγκαλιά!:))♥

      Διαγραφή
    2. Αχ, με κάνεις να ντρέπομαι τώρα. :))

      Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου αντικειμενικά. Όμως, το σίγουρο είναι πως απολαμβάνω στο έπακρο όλη αυτή την διαδικασία, κι ίσως γι' αυτό το εισπράττετε έτσι. Για μένα οι λέξεις είναι φετίχ και κομμάτια παζλ. Και η διαδικασία ταιριάσματος; Ηδονική! Σα να πέφτεις σ' έκσταση, ή να κάνεις έρωτα με τις λέξεις. Άσε που εμένα μου πέφτει βαριά η πραγματικότητα. Αυτή η ακροβασία μεταξύ μέθεξης κι ονείρου είναι απόδραση, και λειτουργεί λυτρωτικά και καταπραϋντικά. Είναι το Perrier της ψυχής μου, για να το θέσω πεζά. Και μετά μ' αρέσουν πολύ οι παρομοιώσεις. Δημιουργούν εικόνες κι αφήνουν μια γεύση γλαφυρότητας, που με ιντριγκάρει και με γοητεύει. Όλα εύκολα κατακτήσιμα απ' τον καθένα. Κι ο καθένας με το δικό του στιλ μετά. Και το δικό σου στιλ εμένα μ' αρέσει. Και μ' αρέσει πάρα πολύ. Γι' αυτό να μην νιώθεις λίγη, ούτε να βάζεις άλλους πάνω από σένα. Πάντα ό,τι βγαίνει μέσα απ' τη ψυχούλα μας και το κάνουμε μ' αγάπη και μεράκι, δεν μπορεί παρά να ε ί ν α ι ωραίο και να έχει άλλη αίγλη. :))

      Διαγραφή
  12. Γλυκιά μου Κατερίνα, η ιστορία σου ήταν πολύ ιδιαίτερα δομημένη, το τέλος δε, ας πούμε ότι μας αποζημίωσε, αν και ο ήρωας κατ΄ εμέ, δεν έχει και πολύ μυαλό (άντρες... ☺), τέτοια κάνουν και μετά τρέχουν να τα μπαλώσουν...αλλά το στόρι ήταν συναρπαστικό, έτσι όπως μόνο εσύ ξέρεις να το πλέκεις...... Πολλά γλυκά φιλιά Κατερινάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπάθησα όπως είδες Πετροκόριτσο, να σώσω τη βλακεία πολλών ...Ερρίκων (!)
      Πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν το λάθος τους μόνο όταν χάνουν κάτι πολύτιμο από τη ζωή τους.
      Σ' ευχαριστώ Πέτρα μου, να είσαι καλά και να έχεις μια γλυκιά Παρασκευή!
      Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

      Διαγραφή
  13. Κι εγώ θα πω πως τα δικά σου λόγια επισκιάζουν αυτά του Κοέλιο...
    Ούτε μια στιγμή δε χάθηκε το ενδιαφέρον, αντίθετα η αγωνία κορυφώνονταν και μας δημιουργούσε ανάμεικτα συναισθήματα...μέχρι και οργή μπορώ να πω για τη συμπεριφορά του Ερρίκου σχεδόν μέχρι και το τέλος....
    Μου άρεσε πάρα πολύ και γλυκάθηκα εκεί στο τέλος...και να σου πω και κάτι?..καλύτερα που δεν ήρθε η κ Αναΐς..χαχα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια που με καλοσύνη προσδίδεις στην ιστορία μου!
      Δεν είναι που δεν ήρθε η Αναΐς γλυκιά μου, εγώ την πέταξα έξω από το παράθυρο, διότι το ξεκίνησα για συνέντευξη, αλλά δεν μου έβγαινε με τίποτα, χι, χι. Έτσι το καλό το παλικάρι, εγώ δλδ. ανέπτυξα αλλιώς την ιστορία, καθ' ότι και αρχάρια, το σβήσε-γράψε για μέρες, πήγαινε μέχρι τα μεσάνυχτα... αλλά τα κατάφερα! Χαίρομαι που σου άρεσε όμως και πραγματικά με την ιδέα της Κανελάκη και τον συντονισμό της Αριστέας μας, έχουμε διαβάσει αξιόλογα κι απίστευτα κείμενα, σκέψεις κι έχουμε πάρει σεβαστά μηνύματα! Να είσαι καλά Μαράκι μου και να έχεις μια Παρασκευή γεμάτη ανθισμένα χαμόγελα!
      Φιλιά πολλά!:))

      Διαγραφή
  14. Te felicito amiga, tienes madera de escritora y poeta, sigue adelante, besos.

    Y así es el amor tiene su propio lenguaje.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κατερίνα μου, τι ωραία που έμπλεξες τις ιστορίες!!!
    Μου άρεσε ο επίλογος πολύ!!!
    Σε διάβασα με μια ανάσα!!!!
    Υπέροχη ιστορία!
    Φιλιά!

    ΥΓ: Με καθυστέρηση το πέρασμα μου λόγω Συμποσίου... αλλά με συγχωρείς έτσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πόσο καθυστέρησα να σου απαντήσω, γλυκό μου!
      Χαίρομαι που σου άρεσε, πειραματίστηκα και σε πεζογράφημα παρακαλώ!
      Να είσαι καλά κοπέλα μου! Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))♥

      Διαγραφή
  16. Αργοπορημένη λόγω προβλήματος στην οθόνη του υπολογιστή, πέρασα και απόλαυσα άλλη μία εξαιρετική ιστορία στο γνώριμο κι αγαπημένο καφενέ του κυρ Μιχάλη, μία συνέντευξη που δεν δόθηκε ποτέ και μία ιστορία αγάπης με προβλήματα, με ανατροπές και .....επιτέλους με αίσιο τέλος !!! Σ΄ευχαριστώ Κατερίνα που την έγραψες τόσο όμορφα και σίγουρα ανυπομονώ να σε ξαναδιαβάσω..... Καλό Πάσχα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου σ' ευχαριστώ πολύ! Πάντα με καλά λόγια και μ' ευγένεια ψυχής, αφήνεις την άποψη σου στις σελίδες μου και με συγκινείς! Να είσαι καλά κοπέλα μου κι ότι το καλύτερο σου εύχομαι!
      Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

      Διαγραφή